به گزارش ایراف، افزایش تنش‌ها بین هند و پاکستان پس از حملات تروریستی کشمیر، منجر به بسته شدن گذرگاه آتاری-واگه شده است؛ تنها مسیر زمینی که هند و پاکستان را به یکدیگر متصل می‌کند. این اقدام، علاوه بر توقف تجارت میان این دو کشور، تأثیر گسترده‌ای بر اقتصاد افغانستان داشته که به واردات کالاهای ضروری از این مسیر وابسته است.
تاجران افغان که به واردات کالاهای اساسی از هند وابسته هستند، از افزایش هزینه‌ها و کمبود کالاهای ضروری در بازارهای داخلی خبر داده‌اند. طبق آمارهای رسمی، حجم تجارت هند و افغانستان حدود 997.74 میلیون دلار بوده که 0.09٪ از کل تجارت هند را شامل می‌شود.
در سال‌های اخیر، هند سرمایه‌گذاری گسترده‌ای روی بندر چابهار در ایران انجام داده تا مسیر جایگزینی برای تجارت با افغانستان فراهم کند. در ژانویه 2025، ویکرام میسری، وزیر امور خارجه هند، با امیرخان متقی، وزیر خارجه حکومت طالبان، در دبی دیدار کرد و بر لزوم گسترش همکاری‌های اقتصادی از طریق چابهار تأکید کرد.
با این حال، نبود زیرساخت‌های کافی برای حمل‌ونقل دریایی موجب شده که کسب‌وکارهای افغان همچنان با کمبود شدید کالا و افزایش هزینه‌های مصرف‌کنندگان مواجه باشند.
بسته شدن گذرگاه باعث بیکاری هزاران کارگر افغان در بخش حمل‌ونقل، ترخیص کالا و تجارت مرزی شده است. به گفته منابع محلی، این اختلال معیشت بسیاری از خانواده‌ها را تحت تأثیر قرار داده است.
طبق گزارش این نشریه در روزهای اخیر، تبادل آتش میان نیروهای هند و پاکستان در امتداد خط کنترل کشمیر گزارش شده است که نگرانی‌ها درباره تشدید بحران را افزایش داده است. ارتش پاکستان هشدار داده که هرگونه اقدام نظامی هند، پاسخی قاطع را در پی خواهد داشت.
افزون براین، ایران پیشنهاد میانجی‌گری میان هند و پاکستان را مطرح کرده و آمریکا و اتحادیه اروپا خواستار کاهش تنش‌ها و بازگشایی مسیرهای تجاری شده‌اند. سازمان همکاری اسلامی نیز خواستار حفظ ثبات منطقه و احترام به قوانین بین‌المللی شده است.
در همین حال، هند تمامی ویزای شهروندان پاکستانی را لغو کرد؛ اقدامی که نشانه‌ای از شدت گرفتن اختلافات سیاسی میان دو کشور است. با تداوم تنش‌ها، تجارت منطقه‌ای و ثبات اقتصادی همچنان در معرض خطر قرار دارد.
افغانستان در سال‌های اخیر وابستگی زیادی به مسیرهای تجاری تحت مدیریت پاکستان داشته است. هند نیز برای کاهش این وابستگی، روی توسعه بندر چابهار در ایران سرمایه‌گذاری کرده است. با این حال، چالش‌های زیرساختی، هزینه‌های بالا و مشکلات لجستیکی باعث شده که این مسیر هنوز جایگزین کاملی برای تجارت زمینی نباشد.
