به گزارش ایراف،این نشریه نوشته است روسیه اخیراً با لغو ممنوعیت فعالیت طالبان، گامی در جهت تعامل با حکومت سرپرست طالبان برداشته است. این اقدام در حالی صورت گرفته که چین نیز بهدنبال افزایش نفوذ خود در افغانستان است. جایگاه ژئوپولیتیکی و ژئواکونومیکی افغانستان، با وجود چالشهای اقتصادی و اجتماعی، آن را به نقطهای کلیدی برای تحقق طرح “یک کمربند، یک راه” چین تبدیل کرده است.
در ادامه این یادداشت آمده است افغانستان، در سال ۲۰۲۲ تنها ۱۴.۵۸ میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی داشته و در شاخص توسعه انسانی رتبه ۱۸۰ از میان ۱۹۱ کشور را کسب کرده است. با این حال، این کشور بهعنوان بخشی از مسیر اقتصادی چین ،آسیای مرکزی و آسیای غربی، نقشی حیاتی در نقشه راه اقتصادی منطقه دارد. علاوه بر این، چین بیش از ۵۰ درصد واردات نفت خود را از خاورمیانه تأمین میکند، و گذرگاه افغانستان میتواند زمان و هزینه حملونقل انرژی را کاهش داده و امنیت انرژی پکن را تضمین کند.
در این میان، روسیه نیز با لغو ممنوعیت طالبان و تعامل با حکومت سرپرست طالبان، بهدنبال تقویت روابط اقتصادی و سیاسی در منطقه است. مسکو و پکن باور دارند که ایجاد ثبات در افغانستان از طریق حمایت از یک مرجع مرکزی، میتواند بستر لازم برای سرمایهگذاریهای خارجی و توسعه اقتصادی فراهم کند.
به گزارش آز نیوز، چین آماده سرمایهگذاری در زیرساختهای افغانستان است و طالبان نیز در مذاکرات خود، دسترسی به منابع طبیعی این کشور را به شرکتهای چینی پیشنهاد دادهاند. اگر حکومت سرپرست طالبان بتواند امنیت لازم برای سرمایهگذاریها و اجرای قراردادها را تضمین کند، چین ممکن است به موفقیتی اقتصادی در این کشور دست یابد که قدرتهای بزرگی مانند بریتانیا، شوروی و آمریکا با اتکای صرف بر قدرت نظامی از دستیابی به آن ناکام ماندهاند.
در دو دهه گذشته، آمریکا بیش از ۲.۳ تریلیون دلار در افغانستان هزینه کرده است، اما این سرمایهگذاریها به دلیل فساد گسترده، سوءمدیریت و هزینههای نظامی بینتیجه باقی ماندند. طبق گزارش سیگار (بازرس ویژه بازسازی افغانستان)، بیش از ۳۰ درصد کمکهای مالی آمریکا به دلیل فساد و سوءاستفاده از بین رفته و تنها بخش اندکی از پروژههای زیرساختی توانستهاند بازدهی پایداری ایجاد کنند.
اکنون افغانستان در حال گذر از میدان جنگ به یک محور استراتژیک است که در نقشه اتصال قارهای چین و روسیه نقشی کلیدی ایفا میکند.