به گزارش ایراف، شورای پناهندگان نروژ اعلام کرده است که کاهش شدید کمک‌های مالی از سوی کشورهای کمک‌کننده، زندگی هزاران خانواده آواره در افغانستان را به وضعیت وخیمی رسانده است. براساس این گزارش، خانواده‌های آواره در ولایت‌های غربی، به‌ویژه هرات، با کمبود غذا، آب، سرپناه و خدمات پزشکی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این شرایط بسیاری از کودکان را مجبور کرده است تا برای تأمین نان شب خانواده‌هایشان به جمع‌آوری پلاستیک روی بیاورند.
دین‌محمد، مرد ۳۸ ساله‌ای که در سال ۲۰۱۷ به دلیل خشکسالی و درگیری از ولایت بادغیس آواره شده است، اکنون با خانواده ۱۰ نفری خود در یک سکونت‌گاه موقت در حومه هرات زندگی می‌کند. او وضعیت دشوار زندگی خود میگوید که: ما غذا، آب یا سرپناه کافی نداریم. هر ده نفر در یک اتاق کوچک زندگی می‌کنیم و هیچ کاری پیدا نمی‌شود. حتی پسر بزرگم را فرستاده‌ام تا پلاستیک جمع‌آوری کند تا بتوانیم چیزی برای خوردن داشته باشیم.
در سکونت‌گاه‌های غیررسمی مانند روستای کهدستان، شرایط بحرانی به‌ویژه پس از قطع فعالیت شورای پناهندگان ناروی، تأثیر شدیدی بر زندگی آوارگان گذاشته است. بی‌بی‌گل، مادربزرگ ۷۵ ساله‌ای که با چهار نوه‌اش در این منطقه زندگی می‌کند، میگوید: قبلاً از این شورا کمک دریافت می‌کردیم، اما حالا هیچ‌کس نمی‌آید. حتی درمانگاهی که قبلاً اینجا بود، بسته شده است. مردم در وضعیت بسیار بدی قرار دارند و به کمک فوری نیاز داریم.
شورای پناهندگان نروژ شرایط کنونی افغانستان را یکی از بحرانی‌ترین دوره‌های ۲۲ سال گذشته توصیف کرده و تأکید دارد که با وجود کاهش کمک‌ها، فعالیت‌هایش را در افغانستان متوقف نخواهد کرد. این نهاد از جامعه بین‌المللی خواسته است تا برای جلوگیری از بحران انسانی، اقدام فوری انجام دهد و به مردم افغانستان برای بازسازی زندگی‌شان امید ببخشد.
افغانستان طی دهه‌های گذشته با بحران‌های انسانی و جنگ‌های مداوم روبه‌رو بوده است. از خشکسالی‌های مکرر گرفته تا مشکلات امنیتی، میلیون‌ها نفر در این کشور مجبور به ترک خانه‌هایشان شده‌اند. کاهش کمک‌های بین‌المللی در دوران اخیر، شرایط را به‌ویژه برای آوارگان در ولایت‌های غربی مانند هرات، بسیار دشوارتر کرده است.
