به گزارش ایراف، در اردوگاه‌های پناهندگان در حومه کراچی، خانواده‌های افغان در روزهای اخیر به جای جشن عید فطر، با نگرانی و ترس دست‌وپنجه نرم می‌کنند. سیاست جدید پاکستان که مقرر کرده تمامی پناهندگان افغان، چه دارای مدارک و چه بدون مدارک باید تا ۳۱ مارس خاک این کشور را ترک کنند، میلیون‌ها نفر را تحت تأثیر قرار داده است.
پاکستان، این تصمیم را در پی افزایش حملات شبه‌نظامی تحریک طالبان پاکستان TTP گرفته است. مقامات پاکستانی ادعا می‌کنند که دولت موقت افغانستان تحت رهبری طالبان، به این گروه تروریستی پناه داده و این امر تهدیدی جدی برای امنیت پاکستان محسوب می‌شود.
در همین حال، فعالان حامی حقوق پناهجویان هشدار می‌دهند که بازگشت اجباری افغان‌ها، به‌ویژه زنانی مانند ثنا جلالی، معلمی که در اعتراض به ممنوعیت تحصیل دختران فعالیت کرده بود، آنها را با خطر جدی روبرو می‌کند. ثنا می‌گوید: «بازگشت به افغانستان برای من و بسیاری دیگر، به معنای اعدام حتمی است.»
سازمان‌های بین‌المللی همچون کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در امور پناهندگان (UNHCR) خواستار توقف اخراج اجباری و تضمین بازگشت داوطلبانه و ایمن شده‌اند.
فیلیپا کاندلر، نماینده UNHCR در پاکستان، تأکید کرد: «اخراج اجباری نه کمکی به حل مسئله می‌کند و نه پایدار است. بسیاری از کسانی که در سال ۲۰۲۳ اخراج شدند، دوباره به پاکستان بازگشته‌اند.»
این سیاست، به‌ویژه در مورد فعالان حقوق زنان، مقامات دولتی سابق و افرادی که در گذشته با نیروهای خارجی همکاری داشته‌اند، انتقادات گسترده‌ای را به همراه داشته است. در همین حال، سازمان عفو بین‌الملل از این اقدامات به عنوان «فاجعه انسانی قابل پیشگیری» یاد کرده است.
در مرزهای پاکستان، خانواده‌های افغان با چشم‌هایی نگران به آینده‌ای نامعلوم می‌نگرند. بسیاری از آنها در شرایطی به افغانستان بازمی‌گردند که هیچ منبع درآمد یا خانه‌ای برای بازگشت ندارند. نایک بخت، پناهنده‌ای که دهه‌هاست در پاکستان زندگی می‌کند، می‌گوید: «بازگشت ما نه به خانه، که به مکانی غریب‌تر از تبعید است.»
