به گزارش ایراف، از زمان تسلط دوباره طالبان بر افغانستان در سال ۲۰۲۱، زنان این کشور با محدودیت‌های شدیدی مواجه شده‌اند، از جمله ممنوعیت تحصیل در دانشگاه‌ها. برای فرار از این شرایط، گروهی از زنان افغانستانی با استفاده از بورسیه‌های تحصیلی برنامه “بورسیه تحصیلی زنان” (WSE) که توسط USAID آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده تأمین مالی می‌شد، به عمان رفتند تا در رشته‌های علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات تحصیل کنند.
به گفته کارشناسان، در ۲۸ فوریه، این زنان اطلاع یافتند که بورسیه‌های تحصیلی‌شان به دلیل کاهش بودجه USAID پایان یافته و آنها باید ظرف دو هفته به افغانستان بازگردند. این تصمیم موجی از نگرانی و ترس را در میان آنان ایجاد کرد، زیرا بازگشت به افغانستان به معنای پایان تحصیلات و احتمالاً تهدید امنیت آنان است.
یک دانشجوی ناشناس به بی‌بی‌سی گفت: «ما اکنون احساس آرامش می‌کنیم، اما هنوز نگران آینده خود هستیم. اگر بورسیه‌ها تمدید نشوند، هیچ راهی جز بازگشت به افغانستان نخواهیم داشت، جایی که نمی‌توانیم تحصیل کنیم و ممکن است امنیت ما نیز در خطر باشد.»
توقف کمک‌های خارجی در دوران دولت ترامپ بخشی از سیاست‌های کاهش هزینه‌های فدرال تحت عنوان ایجاد یک “دولت کارآمد” بود. این سیاست‌ها که با حمایت شخصیت‌هایی مانند ایلان ماسک همراه شد، منجر به اقدامات جنجالی از جمله تلاش برای تعطیلی USAID شد.
روز سه‌شنبه، یک قاضی فدرال ایالات متحده به نام تئودور چوان حکم داد که اقدامات دولت ترامپ برای تعطیلی USAID احتمالاً قانون اساسی ایالات متحده را نقض کرده است. قاضی چوان دستور داد تا برخی از این اقدامات معکوس شوند. به عنوان بخشی از یک دستور موقت، او همچنین تلاش‌ها برای اخراج مقامات و پیمانکاران USAID را متوقف کرد و دسترسی کارکنان سابق به ایمیل‌های دولتی، سیستم‌های امنیتی و پرداخت‌ها را بازگرداند.
این حکم پس از شش هفته هرج‌ومرج بی‌سابقه در USAID صادر شد. طی این مدت، تعداد کارکنان این آژانس از ۱۰٬۰۰۰ نفر به تنها ۶۱۱ نفر کاهش یافت.
به گزارش گاردین، کارکنان از دسترسی به تأسیسات و سیستم‌ها محروم شدند، ۵۲۰۰ از ۶۲۰۰ برنامه جهانی به طور ناگهانی متوقف شدند و به کارکنان دستور داده شد اسناد طبقه‌بندی‌شده را نابود کنند.
در کنار این موضوع، کاهش بودجه USAID تأثیرات گسترده‌تری نیز داشته است. برای مثال، در چاد، ده‌ها هزار پناهنده سودانی، عمدتاً زنان و کودکان، که به کمک‌های بشردوستانه وابسته بودند، اکنون با کمبود منابع اولیه مانند غذا، آب و سرپناه مواجه شده‌اند. این وضعیت نشان می‌دهد که کاهش کمک‌های آمریکا نه تنها بر زنان افغانستانی، بلکه بر جوامع آسیب‌پذیر در سراسر جهان تأثیر گذاشته است.
با وجود حکم قضایی اخیر، آینده این برنامه‌ها و افرادی که به آنها وابسته‌اند، همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. این موضوع نه تنها بر زندگی افراد، بلکه بر آینده جوامع آسیب‌پذیر در سراسر جهان تأثیر می‌گذارد.
