ادعای بازداشت فرد مظنون به طراحی بمبگذاری مرگبار فرودگاه کابل با همکاری مشترک میان اسلام آباد و واشنگتن پس از یک دوره تیرگی روابط میان دو کشور بر سر برنامه های امنیتی یا روابط جاسوسی دوطرف، بار دیگر بحث نزدیکی پاکستان به آمریکا برای همکاری های امنیتی و مساله «مبارزه با تروریسم» را برجسته کرده است.
بسیاری از ناظران می گویند که اسلام آباد با این کار به دنبال متقاعد کردن ایالات متحده برای از سرگیری همکاری های اطلاعاتی و امنیتی است.
شبکه خبری تحلیلی اکسیوس در گزارشی که پیرامون دستگیری مظنون طراحی حمله به فرودگاه کابل منتشر کرده، نوشته است که ایالات متحده بازداشت شریف الله را سیگنالی می داند که پاکستانی ها می خواهند دوباره با دولت ترامپ در زمینه اطلاعات و مبارزه با تروریسم تعامل کنند.
مایکل کوگلمن، پژوهشگر ارشد موسسه تحقیقاتی وودرو ویلسون نیز معتقد است که پاکستان با این کار به دنبال آن است تا با استفاده از نگرانی های امنیتی آمریکا را در رابطه با تروریسم یک همکاری امنیتی جدید را به واشنگتن پیشنهاد دهد.
چنانچه که شهباز شریف در پاسخ به قدردانی ترامپ از همکاری پاکستان در بازداشت این فرد در حساب رسمی خود در ایکس نوشت: ما به همکاری نزدیک با ایالات متحده در تامین صلح و ثبات منطقه ای ادامه خواهیم داد.
محمد اسحاق دار، معاون نخست وزیر و وزیر امور خارجه پاکستان نیز پس از این رویداد در گفتگوی تلفنی با مایکل والتز، مشاور امنیت ملی ایالات متحده گفت که کشورش تمایل دارد تا روابط قدیمی و گسترده خود را با آمریکا تحت رهبری ترامپ تقویت کند. او همچنین تاکید کرده است که پاکستان برای ادامه همکاری با ایالات متحده در زمینه مبارزه با تروریسم متعهد است.
همکاری امنیتی واشنگتن-اسلام‌آباد و پیام آن برای طالبان
در حالی پاکستان سرمست از بازداشت طراح حمله به فرودگاه کابل با امید متقاعد کردن ترامپ برای بازگشایی همکاری های اطلاعاتی و ترامپ که مغرور از دستگیری فردی که به گفته او عامل اصلی حمله به 13 سرباز آمریکایی است که اکنون او را به چنگال«عدالت» سپرده است و در حالی که ابهامات متعددی درمورد اینکه آیا او واقعا طراح اصلی حمله به فرودگاه کابل بوده است یا خیر؟ و پرسش های بسیار دیگر از هدف اصلی این رویداد اما مساله مهم دیگر این است که گشایش همکاری های اطلاعاتی سیا و آی.اس آی در بازه زمانی کنونی چه پیامی برای افغانستان دارد؟ این درحالی است که تاریخ همواره گواه آن بوده است که نزدیکی دو کشور در حوزه اطلاعاتی هیچگاه به خیرمنطقه و مشخصا افغانستان نبوده است.
منتقدان می‌گویند که پاکستان برای اعمال نفوذ خود بر کابل و تلاش برای تقویت عمق استراتژیک اش همواره از امنیت و پرورش گروه های تروریستی استفاده کرده است. این کشور اکنون که نه اوضاع داخلی مطلوبی دارد و نه روابط خوبی با همسایه شرقی و متحد قدیمی اش به نظر می رسد مجددا در پی آن است تا با استفاده از حربه های قدیمی چون پرورش و حمایت از گروه های تروریستی از طریق نزدیکی اطلاعاتی به ایالات متحده و یا راه اندازی پروپاگاندای داغ سردمدار مبارزه با تروریسم در شرایطی که جهان با نگرانی های امنیتی مواجه است، به دنبال تحقق منافع خود در افغانستان باشد.
ناظران این اقدام پاکستان را بیش از آنکه تلاشی برای مبارزه با تروریسم بدانند آن را معامله ای سیاسی بر منافع دو کشور می دانند. به ویژه آنکه سیاست پروپاگاندا محور ترامپ برای ارائه تصویری «خیرخواهانه» از خود است که مدعی است برای مقابله با «شر» آمده و اکنون بیش از هرزمان دیگری برای پاکستان شرایط را مطلوب کرده است تا در سایه مبارزات تروریستی، اهداف خود به ویژه تحت فشار قراردادن دولت کابل برای پذیرش خواسته هایش را محقق کند.
از زمان بازگشت طالبان به قدرت، علیرغم تصور اولیه مبنی بر تقویت روابط افغانستان و پاکستان و سرخوشی اسلام آباد برای دستیابی به عمق استراتژیک در افغانستان، روابط آنگونه که انتظار می رفت، پیش نرفت. تشدید ناامنی های فزاینده در پاکستان که اخیرا براساس گزارش بنیاد جهانی صلح و اقتصاد 45 درصد افزایش یافته است که مسئولیت بیشتر آنها را تحریک طالبان پاکستانی برعهده گرفته، روابط دو متحد دیرینه را تیره کرده است.
این در حالی است که اختلافات مرزی و تمایل فزاینده طالبان به از سرگیری روابط با دشمنان اسلام آباد چون هند در میانه پاسخ های غیرقابل قبول کابل برای پاکستانی ها شرایط را برای این کشور دشوار کرده است.
در این شرایط در حالی پاکستان در تلاش دستیابی به متحدانی برای تحت فشار قراردادن کابل تحت حاکمیت طالبان است که بازگشت ترامپ با رویکردی معامله محور و به خصوص آنکه به دنبال تحقق خواسته های خود از افغانستان از طریق اعمال فشار است گویی شرایط را برای اسلام آباد مطلوب کرده است که نتیجه آن طبیعتا با ناامنی و یا حمایت از گروه های تروریستی عجین خواهد شد.
