به گزارش ایراف،وب سایت ایست آسیا فورم در تحلیلی تازه نوشته است که چگونه جهان درحال افزایش تعامل با طالبان است. در این تحلیل آمده است که انزوا و تحریم جهانی نتوانسته است طالبان را منزوی‌تر کند و یا هم منجر به تغییر سیاست‌های این گروه شود.
در این گزارش آمده است که زمانی که طالبان در سال 2021 بر افغانستان مسلط شد، احساس غالب این بود که اگر این گروه مواضع تندرو خود را تعدیل نکند، یک گروه منزوی بین المللی خواهد بود. گذشته تیره طالبان نیز تعامل برخی دولت‌ها با آن را به عنوان دولت افغانستان غیرقابل تصور کرده است.
این تحلیل می‌افزاید اما اکنون علیرغم بدتر شدن حکومت طالبان از زمانی که در سال 2021 کنترل خود را به دست گرفت، این گروه در حال غلبه بر انزوای بین‌المللی خود است. به طوری که دولت‌های بیشتری آماده هستند تا از معضل اخلاقی برخورد با طالبان گذشته و آن را به عنوان دولت افغانستان به رسمیت بشناسند.
به طور مثال، هند در ژانویه 2025 با حضور ویکرام مصری وزیر خارجه هند و سرپرست وزارت امور خارجه افغانستان امیرخان متقی اولین دیدار خود را با طالبان افزایش داد. این بالاترین سطح دیدار بین دو طرف از زمان آغاز تعامل هند با طالبان پس از بازگشت به قدرت در سال 2021 است.
برای طالبان، دیدار با وزیر امور خارجه هند با توجه به روابط پرتنش گذشته با هند از دهه 1990، یک پیشرفت بزرگ دیپلماتیک است.
پس از این نشست ژانویه 2025، طالبان از هند به عنوان «شریک مهم اقتصادی و منطقه‌ای»یاد کردند.
بدتر شدن روابط طالبان و پاکستان ممکن است نقشی در ارتباط هند با طالبان داشته باشد. پاکستان زمانی که طالبان در حال بازگشت به افغانستان بود، قاطعانه از آنها حمایت کرد. اما از زمان بازگشت طالبان، اختلافات مرزی و افزایش ستیزه جویان طالبان پاکستانی در داخل این کشور، روابط آنها را به مارپیچ نزولی تبدیل کرده است. تیرگی روابط پاکستان و افغانستان حاکی از آن است که ممکن است منافع دهلی نو آنطور که در سال 2021 توسط طالبان به قدرت رسید تحت تأثیر قرار نگیرد.
علیرغم گسترش روزافزون هند، روابط این کشور با طالبان هنوز بسیار معین و محدود و در مقایسه با چین کمرنگ است. با این حال، گسترش هند ممکن است از نظر دیپلماتیک برای طالبان مهم‌تر از چین باشد، زیرا سابقه‌ای برای دموکراسی‌های غربی ایجاد می‌کند که همچنین به دنبال ایجاد تعادل بین عدم به رسمیت شناختن طالبان به عنوان دولت قانونی و در عین حال تعامل با آن در امور ضروری هستند.
دولت‌های غربی، به‌ویژه ایالات متحده، از برخی از تعاملات هند نگران بودند اما اکنون به نظر می‌رسد که ضرورت تعاملات محدود با طالبان را درک کرده‌اند.
از شوید دیگر، بازگشت دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده احتمالاً روابط ایالات متحده و طالبان را تغییر خواهد داد. در دولت اول ترامپ، ایالات متحده مذاکرات با طالبان را دنبال کرد که در توافق دوحه در سال 2020 به اوج رسید که خروج ایالات متحده از افغانستان را تسهیل کرد.
بازگشت ترامپ امکان تعامل بیشتر ایالات متحده با طالبان را افزایش می دهد، هرچند که باعث ایجاد ابهامات شده است. ترامپ از نحوه برخورد با خروج ایالات متحده از افغانستان در دولت بایدن انتقاد داشت. در ژانویه 2025، ترامپ گفت که طالبان به عنوان پیش‌شرطی برای کمک‌های مالی آینده، نیاز به بازگردان تجهیزات نظامی آمریکا در افغانستان دارند. طالبان همچنین گفته اند که به دنبال «فصل جدیدی» در روابط خود با ایالات متحده در دولت دوم ترامپ هستند.
تقویت روابط غرب با طالبان
در بخش دیگری از این گزارش نیز آمده است که بزرگترین مانع درگیری غرب با طالبان، سیاست های سرکوبگرانه و نقض حقوق بشر آن بوده است. اما اکنون دلایل قانع کننده ای برای تعامل غرب با طالبان وجود دارد.
تحریم های غرب هیچ تاثیری بر حکومت طالبان نداشت. علیرغم ناکارآمدی تحریم ها، مشخص نیست که آیا غرب تا حد لغو تحریم ها پیش خواهد رفت یا خیر. در عوض، کشورهای غربی ممکن است راه هایی برای همکاری با طالبان در مورد مسائل خاص پیدا کنند. مهمترین این موضوعات پرداختن به حضور فزاینده گروه های تروریستی در افغانستان – القاعده و داعش است..
نفوذ فزاینده چین در افغانستان همچنین کشورهای غربی را نگران کرده است که پشت کردن آنها به افغانستان ممکن است به نفع چین باشد. چین افغانستان را دروازه ای برای پروژه های کمربند و جاده چین در آسیای مرکزی می داند و به دنبال بهره برداری از ذخایر طبیعی وسیع و دست نخورده این کشور است.
اگرچه دولت های بیشتری اکنون آماده تعامل با طالبان هستند، استراتژیک ترین روابط طالبان احتمالا با چین باقی خواهد ماند. روابط چین و طالبان جامع و بلندمدت است و همکاری های اقتصادی، سیاسی و امنیتی را در بر می گیرد.
در ادامه این تحلیل استدلال شده است که یکی دیگر از پیشرفت های دیپلماتیک برای طالبان بهبود روابط آن با روسیه است.
در نهایت تحلیل می‌افزاید تعاملات رو به رشد دیپلماتیک ثابت می کند که طالبان دوباره می توانند یک بازی طولانی را انجام دهند تا دولت ها را در یک شبه پذیرش و به رسمیت شناختن حکومت ظالمانه خود تحت فشار قرار دهند.
