به گزارش ایراف،پروفسور اکبر احمد سفیر سابق پاکستان در انگلیس و مسئول کرسی مطالعات ابن خلدون در دانشگاه واشنگتن در نوشتاری در اندیشکده ویلسون – آمریکا اظهار کرده است:
«بازی بزرگ» قرن نوزدهم دوباره به راه افتاده است، اما این بار بدون حضور ایالات متحده. یکی از دلایل این فاجعه، ناتوانی آمریکا در درک ساختارهای قبیله‌ای جامعه بوده و اکنون زمان تغییر تاکتیک است.
پروفسور اکبر احمد در ادامه گفته است که در قرن نوزدهم، زمانی که بریتانیا فهمید نمی‌تواند افغانستان را از طریق نظامی شکست دهد، سیاست دیگری را در پیش گرفت: کمک به بزرگان و رهبران قبایلی، عقد پیمان و معاهده با پادشاه افغانستان و رقابت با چین و روسیه برای کسب نفوذ دیپلماتیک. ایالات متحده هم باید همین راه را در پیش بگیرد.
این پروفسور از اندیشکده ویلسون طی اظهاراتی گفته که آمریکا باید به حس نفرت خود غلبه کرده و با طالبان همکاری کند، به‌خصوص آن دسته از رهبران و مقام‌های طالبان که تمایل بیشتری برای همسویی با اولویت‌های ایالات متحده (مثل مسئلۀ حقوق بشر و زنان) دارند.
به عقیده وی مهم‌ترین مانع برای انجام این اقدام‌ها، قوانین کشور ایالات متحده هستند که مانع از تعامل آمریکایی‌ها با طالبان می‌شوند.
وی افزوده: ترامپ می‌تواند فاجعه بایدن را به یک رابطه تغییر دهد، به‌نحوی که ایالات متحده بتواند بار دیگر در این کشور نقش‌آفرینی کند؛ و البته باید توجه داشت که این رابطه نباید محدود به طالبان باشد.
پروفسور اکبر احمد اذعان نموده که آمریکا نمی‌تواند افغانستان را تبدیل به ایرانی دیگر کرده و ضمن قطع رابطۀ کامل با آن، به رقابت با آن بپردازد.
این در حالیست که آمریکا پس از حضور ۲۰ ساله نظامی خود در افغانستان سرانجام مجبور به ترک این کشور شد بدون آنکه دست آوردی داشته باشد و تمام تجهیزات نظامی خود را بالغ بر هفت میلیارد دلار را برای طالبان به جا گذاشت و اکنون به نظر آگاهان وقت تغییر تاکتیک آمریکا در مورد افغانستان و طالبان فرا رسیده است.
