به گزارش ایراف،طبق گزارش دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل (OCHA)، تا سال ۲۰۲۵، حدود ۲۲.۹ میلیون نفر در افغانستان به شدت به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.
باوجود این آمار نگران‌کننده، تنها حدود ۱۶.۸ میلیون نفر می‌توانند تحت پوشش کمک‌ها قرار گیرند، در حالی که میلیون‌ها نفر دیگر همچنان در معرض خطر قرار دارند.
این درحالی است که با بازگشت مهاجران افغان از ایران و پاکستان وضعیت تشدید شده است و فشار اضافی بر منابع محدود وارد کرده است.
مسیر تلاش‌ها برای بهبود وضعیت افغانستان پرچالش است
با این حال، تلاش‌های بلندپروازانه نهادهای حقوق بشری با چالش‌های بزرگی روبه‌رو است. با کاهش توجه بین‌المللی، تأمین مالی همچنان محدود است و این امر بحران را شدت می‌بخشد.
یان ایگلند، دبیر کل شورای پناهندگان نروژ، بر کمبود شدید تعامل جهانی تأکید کرده و گفته است: “با ۲۲ میلیون نفر نیازمند کمک، این بحران یکی از بزرگترین وضعیت‌های اضطراری انسانی در جهان است.” او از جامعه بین‌المللی خواسته است که همکاری و حمایت مالی خود را از نو احیا کند.
از سوی دیگر، بحران انسانی در افغانستان تنها یک مشکل منطقه‌ای نیست. این بحران در کنار بی‌ثباتی سیاسی در منطقه قرار دارد. از زمان بازگشت طالبان به قدرت، شکاف‌های سیاسی عمیقی به حکومت‌داری موثر آسیب زده و افت اقتصادی را تشدید کرده است و از هرگونه تلاش برای بهبود وضعیت جلوگیری کرده است.
عدم تمایل جامعه بین‌المللی به رسمیت شناختن دولت فعلی افغانستان، چالش‌ها را پیچیده‌تر کرده و میلیون‌ها نفر را بدون منابع کافی، غذا یا مراقبت‌های بهداشتی رها کرده است
از سوی دیگر مردم افغانستان، به ویژه کودکان، به وضوح تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. نرخ سوءتغذیه افزایش یافته و دسترسی به آب پاک به طور فزاینده‌ای دشوار شده است.
بنابراین، نیاز فوری به حمایت‌های بین‌المللی بیشتر از هر زمان دیگری ضروری است، زیرا افغان‌ها همچنان در شرایط بحرانی زندگی می‌کنند.درواقع،وضعیت انسانی افغانستان تنها یک آمار نیست، بلکه یک بحران انسانی است.
جامعه بین‌المللی باید سریعاً واکنش نشان دهد. بدون حمایت و تأمین مالی جدید، پاسخ به بحران بشردوستانه ممکن است ناکافی باشد و میلیون‌ها نفر همچنان در معرض خطر خواهند بود.
سازمان ملل متحد و شرکای آن بارها بر این نکته تأکید کرده‌اند که سرمایه‌گذاری در آینده افغانستان یعنی سرمایه‌گذاری در ثبات منطقه.
بی‌ثباتی در افغانستان واگیردار است
این شرایط وخیم تنها وضعیت فعلی افغانستان را به چالش نمی‌کشد بلکه آینده آن را نیز مورد سوال قرار می‌دهد. با توجه به تنش‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بالا، پیامدهای عدم حمایت کافی فراتر از مرزهای افغانستان خواهد بود. اثرات بحران‌های انسانی می‌تواند مناطق را بی‌ثبات کند و بر امنیت جهانی تأثیر بگذارد.
بی‌ثباتی سیاسی تنها یک وضعیت انزوایی نیست؛ بلکه یک وضعیت واگیر است. عدم اقدام در خصوص بحران انسانی افغانستان می‌تواند منجر به پیامدهای گسترده‌تر شود و ممکن است باعث جابه‌جایی و ناآرامی‌های بیشتر در داخل افغانستان و همچنین در کشورهای همسایه شود. بازیگران منطقه‌ای باید برای حل این چالش‌ها با هم متحد شوند و مسئولیت مشترک خود را به رسمیت بشناسند.
