به گزارش ایراف،نشریه دیپلمات در گزارشی تازه پیرامون کمک های خارجی به افغانستان و بحران به وجود آمده نوشته است که سازمان های بین المللی، مدافعان حقوق بشر و سیاست گذاران مختلف، نگرانی هایی را درباره سوءاستفاده از کمک های خارجی در افغانستان و توسط حکومت سرپرست این کشور مطرح کرده اند.
دراین گزارش آمده است که این نگرانی ها از زمان تصرف کابل توسط طالبان در ماه اوت 2021 تشدید شده است. برخی از ناظران می گویند که کمک های مالی که توسط آژانس ها و گروه های خارجی تحت سازمان ملل ارائه شده بود به سمت تقویت حکومت طالبان و تامین مالی پروژه های آنها هدایت می شود.
این موضوع سوالات بیشتری را در مورد قابلیت اطمینان و مشروعیت رژیم طالبان در میان وخامت شرایط انسانی ایجاد می کند.
گفته می شود که کمک های بین المللی که مستقیما از طریق سازمان های غیردولتی دریافت می شوند و اغلب توسط سازمان های بین المللی مانند سازمان ملل متحد هماهنگ می شوند به منبع غذا و دیگر ملزومات برای میلیون ها افغان فقیر، گرسنه و محروم تبدیل شده اند.
براساس گزارش شاخص جهانی گرسنگی در سال 2024، 30.4 درصد از مردم افغانستان دچار سوءتغذیه هستند. 44.6 درصد از کودکان زیر پنج سال در این کشور کوتاه قد هستند و 5.8 درصد کودکان قبل از پنج سالگی جان خود را از دست می دهند.
بیشتر بخوانید:
جدال حقوق بشری طالبان و سازمان ملل: یوناما می‌خواهد افغانستان را بی‌ثبات نشان دهد
این درحالی است که اعتقاد بر این است که بخش قابل توجهی از کمک های خارجی به افغانستان به نفع طالبان هدایت می شود.
تیم بورچت نماینده کنگره ایالات متحده آمریکا گفت که سازمان های غیردولتی نزدیک به 10 میلیون دلار به طالبان پرداخت کرده اند. به گفته او این پرداخت ها به منبع درآمدی برای طالبان تبدیل شده است.
این درحالی است که طالبان تاکنون بارها این ادعا را رد کرده اند. سخنگویان طالبان گفته اند که پول هایی که از کمک کنندگان بین المللی دریافت می کنند یا مسدود شده و یا هم برای رفاه مردم مورد استفاده قرار گرفته است.
بیشتر بخوانید:
لغو فعالیت ۴۵ موسسه تحت حمایت آمریکا در افغانستان
دیپلمات در بخش دیگری از این گزارش می افزاید که غیرشفاف بودن حکومت طالبان بر دشواری اجرای کمک های بشردوستانه در افغانستان افزوده است.درهمین رابطه یوناما اعلام کرده است که تمام پول های ارسال شده به افغانستان باید از طریق بانک های خصوصی و شرکای منتخب این سازمان بدون اعتبار مستقیم به بانک مرکزی طالبان ارسال شود. با این حال چنین رویکردی به دلیل ضعف مکانیسم های توزیع کمک در افغانستان علیرغم تدابیر مختلف ارائه شده نگرانی هایی را ایجاد می کند.
این نشریه در آخر ضمن اشاره به اینکه مردم افغانستان همچنان به کمک های بشردوستانه نیاز دارند می نویسد که مشکل این است که چگونه می توان بدون تقویت طالبان یا کمک به آنها در تحکیم نظام شان این کمک ها را به مردم افغانستان رساند.
