به گزارش ایراف، فردوسی می‌گوید: “من به عنوان یک ورزشکار به قدرت بدنی و استقامت ایمان داشته‌ام، اما این‌بار خواستم از توانایی‌‌هایم برای هدفی بزرگ‌تر استفاده کنم، هدفی انسانی که قلب مرا آرام نمی‌گذارد. کودکان محروم غور که در بی‌پناهی و فقر روزگارشان را می‌گذرانند، نیازمند حمایت فوری و جدی هستند.”
به باور این ورزشکار، غور از ولایت‌های محروم افغانستان است که برخی از خانواده‌ها در این ولایت از ابتدایی‌ترین نیازهای زندگی محروم بوده و کودکان‌شان نیز از خدمات آموزشی و بهداشتی دور مانده‌اند.
او از نهادهای امدادرسان ملی و بین‌المللی می‌خواهد که به‌منظور رسیدگی به چالش‌های ساکنان غور به‌ویژه کودکان یتیم و بی‌سرپرست اقدامات فوری کنند.
پیش از این نیز برخی از ورزشکاران ولایت غور نمایشات قدرتی را به حمایت از آوارگان، کودکان یتیم و بی‌سرپرست این ولایت راه‌اندازی کرده بودند.
