به گزارش ایراف، رسانه تایمز آسیای مرکزی (The Times of central asia) در مقاله ای تازه به تهدیدات ناشی از افغانستان از جمله بنیادگرایی پرداخته است. در ابتدای این مقاله آمده است که در نتیجه رقابت قرن نوزدهم بین امپراتوری بریتانیا و روسیه برای نفوذ در آسیای مرکزی، معروف به «بازی بزرگ» نه تنها مرزهای جنوبی مدرن منطقه را ایجاد شد؛ بلکه افغانستان و همسایگان شمالی آن را در شرایط اجتماعی کاملا متفاوت قرار داد.
اما اکنون با بازگشت طالبان به قدرت در خود آسیای مرکزی اشتیاق کمی برای نزدیکی سیاسی با افغانستان تحت حاکمیت طالبان وجود دارد؛ ولی به جای آن تمرکز اصلی بر همکاری تجاری/اقتصادی و بشردوستانه است. موقعیت تاجیکستان در اینجا حائز اهمیت است؛ زیرا مقامات تاجیک همچنان طالبان را به عنوان یک تهدید تلقی می کنند و ایجاد روابط با آنها محتاطانه عمل می‌کنند.
در بخش دیگری از این مقاله آمده است که موانعی در مسیر تسریع روابط کشورهای آسیای مرکزی با افغانستان وجود دارد. اولین و مهم ترین تهدید آن است که افغانستان هنوز با عدم اطمینان و خطرات متعدد به ویژه از نظر امنیتی همراه است.
براساس بسیاری از ارزیابی ها منطقه افغانستان و پاکستان در درازمدت منبع تهدیدات تروریستی و مذهبی برای آسیای مرکزی باقی خواهد ماند.
این مقاله در ادامه خاطرنشان می‌کند که اگرچه طالبان امروزی هیچ جاه طلبی برای صدور افکار انقلابی خود به خارج از کشور ندارند و نگرانی اصلی آنها به رسمیت شناخته شدن بین المللی و تثبیت وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور است؛ اما طالبان همچنان به گروه های تروریستی و افراطی در آسیای مرکزی مانند جماعت انصارالله، جنبش اسلامی ازبکستان و حزب اسلامی ترکستان این اجازه را می دهد تا در افغانستان مستقر شوند. به گفته بسیاری از دولت ها و کارشناسان این گروه های تروریستی در افغانستان حضور دارند.
از سوی دیگر این یادداشت می افزاید که طالبان به دنبال پیاده سازی برنامه گسترش مدارس دینی طبق فرمان رهبر خود است. این گروه همچنین «مدارس جهادی» را به راه انداخته اند؛ به طوری که براساس برنامه های اعلام شده از سوی طالبان در هر مرکز ولایت یک مدرسه بزرگ جهادی و در هر شهرستان سه مدرسه ایجاد خواهد شد.
این مقاله این اقدام را به نقل از رسانه های افغانستان برای ترویج ایدئولوژی و تقویت پایگاه اجتماعی این گروه خوانده که می توان به عنوان یک بمب ساعتی برای کشورهای همسایه کابوسی برای آینده منطقه عنوان کرد.
این نشریه می افزاید که این تعداد مدارس به خودی خود نگران کننده است. این درحالی است که خود طالبان تاکنون نتوانسته اند با این تهدید مقابله کنند و تنها مدعی شده اند که رژیم آنها هیچ تهدیدی برای دیگران نیست.
در این میان، کشورهای آسیای مرکزی بیشتر به دنبال آن هستند تا این چالش‌ها را به فعلیت نرسانند؛ بلکه آنها را گفتگو و ادغام تدریجی را از طریق پیوندهای اقتصادی انتخاب کرده اند.
یادآوری: این مطلب لزوما مورد تأیید پایگاه خبری تحلیلی ایراف نیست و صرفا به منظور آگاهی مخاطبان منتشر شده است.
