به گزارش ایراف، یان اگلند، دبیرکل شورای پناهندگان نروژ، به آسوشیتدپرس گفت که کاهش بودجه کمک به افغانستان بزرگترین تهدید برای کمک به زنان این کشور است. زنان و دختران افغانستان بیشترین تاثیر منفی از کاهش حمایت مالی برای گروه‌های غیردولتی و کمک‌های بشردوستانه را تجربه می‌کنند.
طبق گزارش NRC، این سازمان در سال 2022 به 772,484 نفر افغان کمک کرد، اما این تعداد در سال 2023 به 491,435 نفر کاهش یافت و در سال گذشته تنها به 216,501 نفر کمک کردند که نیمی از آنها زنان بودند.
اگلند که از سال 2021 چندین بار به افغانستان سفر کرده است، افزود: “ما شاهد کاهش برنامه‌ها و کارکنان در سازمان‌های همکار خود طی دو سال گذشته بوده‌ایم. بزرگترین تهدید برای برنامه‌های کمک به زنان افغان، کاهش بودجه‌ها است. بزرگترین تهدید برای آینده زنان افغان نیز فقدان آموزش است.”
پس از تصرف طالبان در اوت 2021، میلیون‌ها نفر به فقر و گرسنگی دچار شدند، زیرا کمک‌های خارجی تقریباً بلافاصله قطع شد. تحریم‌ها علیه حکومت جدید افغانستان، توقف انتقالات بانکی و بلوکه شدن میلیاردها دلار از ذخایر ارزی افغانستان دسترسی به موسسات جهانی و پول‌های خارجی را قطع کرده است.
سازمان‌های کمک‌رسانی مانند شورای پناهندگان نروژ با برنامه‌های آموزشی و بهداشتی، از جمله تغذیه و واکسیناسیون، به خدمات عمومی کمک می‌کنند، اما زنان و دختران به دلیل محدودیت‌های اعمال شده توسط مقامات و کمبود مداوم پزشکان زن با موانع بیشتری در دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی و آموزش مواجه هستند.
اگلند تاکید کرد که زنان و دختران افغان وعده‌های رهبران جهانی مبنی بر اینکه “اولویت شماره یک آنها” آموزش و حقوق بشر است را فراموش نکرده‌اند. وی افزود: “اکنون حتی نمی‌توانیم برنامه‌های معیشتی برای بیوه‌ها و مادران تنها را تامین مالی کنیم.”
جامعه بین‌المللی در بسیاری از کشورها که با سیاست‌های محلی مخالف بودند، کمک‌های بشردوستانه ارائه کرده است، اما مخالفت با سیاست‌های طالبان، همراه با “گرسنگی عمومی” و قطع بودجه کمکی بسیاری از کشورها، کمبود در افغانستان را تشدید کرده است.
اگلند گفت که بیشتر مذاکراتش با مقامات طالبان درباره نیاز به از سرگیری کلاس‌ها برای زنان و دختران بوده است. وی افزود: آنها هنوز استدلال می‌کنند که این اتفاق رخ خواهد داد، اما شرایط مناسب نیست. آنها می‌گویند باید بر سر شرایط توافق کنیم.
