به گزارش ایراف، مسعود پزشکیان، رئیس جمهور ایران و ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، توافقنامه ۲۰ ساله همکاری‌های استراتژیک را امضا کردند. بر اساس گزارش خبرگزاری رویترز، این توافقنامه شامل همکاری نزدیک در زمینه‌های دفاعی نیز می‌شود.
دوطرف این توافقنامه را فصل جدیدی در روابط خود دانسته‌اند که راه را برای گسترش همکاری‌های بیشتر باز می‌کند.
فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت ایران، اعلام کرد که این معاهده با تمرکز بر حوزه‌های اقتصادی، سیاسی، امنیتی و نظامی امضا شده و نه فقط یک سند سیاسی، بلکه نقشه راهی برای آینده است. این معاهده دربرگیرنده همه ابعاد همکاری میان دو کشور است.
با امضای این معاهده که در همه حوزه‌های مناسبات دوجانبه تدوین شده است، سطح تعاملات ایران و روسیه ارتقا یافته، زمینه پیشبرد همکاری‌ها تسهیل شده و این معاهده در اقتدار و همکاری منطقه‌ای دو کشور مؤثر خواهد بود.
این توافقنامه قراردادی بلندمدت و مبتنی بر اصول منشور سازمان ملل متحد، حقوق دوجانبه و توازن تعهدات و احترام به تمامیت ارضی است. بر همین اساس، معاهده مشترک جامع راهبردی بین ایران و روسیه دارای چند ویژگی اصلی است:
تاریخچه قوی: معاهده اساسی روابط و اصول همکاری بین ایران و روسیه در گذشته‌های دور و در دولت سید محمد خاتمی امضا شد و به تصویب مجلس رسید. این موافقتنامه به‌طور خودکار تمدید می‌شد. با توجه به توسعه روابط دو کشور در سال‌های اخیر، تصمیم گرفته شد که معاهده به‌روز و تکمیل شود و دو کشور روی این موضوع توافق کردند.
رایج بودن: امضای چنین معاهده‌ای که چارچوب جامع همکاری‌های دو کشور را مشخص می‌کند، میان کشورهای مختلف رایج است.
متعادل بودن: این معاهده بر اساس منافع متقابل تنظیم شده و هیچ تعهد یکطرفه‌ای در آن وجود ندارد.
بین‌المللی بودن: در این معاهده استانداردها و اصول حقوق بین‌الملل رعایت شده است.
جامع بودن: در این سند همه ابعاد همکاری‌ها و روابط؛ از جمله ابعاد سیاسی، اقتصادی، حمل‌ونقل و کریدور ترانزیتی، پولی و بانکی، سرمایه‌گذاری، علمی، اطلاعاتی، قضایی، نفت و گاز، محیط زیستی، کشاورزی و امنیت غذایی مورد توجه قرار گرفته است.
صلح‌جویانه بودن: این معاهده علیه هیچ کشور دیگری نیست، بلکه هدف آن تضمین منافع دو کشور است. این تعامل نه باهدف تهدید، بلکه برای تقویت امنیت مشترک و حفظ ارزش‌های انسانی است.
انعطاف‌پذیری: امضای این قرارداد همکاری، همان‌گونه که تاکنون نداشته است، از این به بعد نیز منافاتی در حوزه همکاری با دیگر کشورها نخواهد داشت.
براین اساس، همان‌گونه که وزیر امور خارجه ایران مطرح کرد ایران و روسیه با آگاهی از مسئولیت تاریخی خود در حال ساختن نظم جدیدی هستند که در آن همکاری، جایگزین هژمونی، و احترام، جایگزین تحمیل خواهد شد.
