به گزارش ایراف، روزنامه پاکستانی دان در گزارشی تحلیلی نوشت: زمانی که طالبان بیش از سه سال پیش در افغانستان به قدرت بازگشتند، سیاستگذاران پاکستان تصور کردند، این امر به تضمین ثبات مرزهای غربی این کشور کمک می کند؛ اما عدم تمایل طالبان به اقدام علیه تحریک طالبان پاکستان، انتظار اسلام آباد را مبنی بر پاسخگویی کابل به نگرانی‌های امنیتی پاکستان از بین برد.
به نوشته دان، گزارش‌های متوالی تیم نظارت بر تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل، ارزیابی پاکستان را با این یافته تقویت کرد که «تی‌تی‌پی بیش از همه گروه‌های افراطی خارجی در افغانستان از تسلط طالبان سود برد».
آخرین گزارشات سازمان ها در جولای 2024 می گوید که “تی تی پی با قدرت تخمینی 6000 تا 6500 جنگجو، بزرگترین گروه تروریستی در افغانستان باقی مانده و از آنجا عملیات تروریستی را در پاکستان انجام می دهد.”
بر اساس این گزارش، تحریک طالبان پاکستان با هدف جلوگیری از پیوستن به داعش، دشمن اصلی طالبان، از حمایت و نظارت اداره کل اطلاعات افغانستان برخوردار است.
نویسنده دان، نوشته است که در واقع، سال 2024 مرگبارترین سال برای پاکستان با بیشترین تعداد تلفات در حملات تروریستی در یک دهه گذشته بود.
هفته گذشته، شهباز شریف نخست وزیر پاکستان، از کابل خواست تا برای جلوگیری از حمله تحریک طالبان پاکستان و کشتار مردم بی‌گناه اقدام کند و آن را خط قرمز پاکستان خواند.
در 24 دسامبر، جت های جنگنده پاکستانی حملات هوایی را علیه مخفیگاه های تحریک طالبان پاکستان در ولایت پکتیکا انجام دادند. در مقابل، طالبان نیز مواضع پاکستانی در امتداد مرز از جمله در وزیرستان را مورد حمله تلافی‌جویانه قرار دادند. این درگیری‌های مسلحانه تنش‌های بیشتری را به روابط بین دو کشور وارد کرد.
محدودیت‌های تجارت ترانزیتی و اخراج پناهجویان افغان از پاکستان از جمله اقدامات پاکستان در مقابل افغانستان بوده است.
به باور نویسنده، اقدامات جنبشی اغلب توسط مقامات نظامی پاکستان به عنوان عملیات مبتنی بر اطلاعات نامیده می شود و هدف آنها کاهش توانایی تحریک طالبان پاکستان است. اقدامات قهری در مجموع برای افزایش هزینه های عدم همکاری طالبان در TTP طراحی شده بود. این اقدامات نتایج محدودی به همراه داشت.
به عقیده نویسنده دان، اسلام آباد امیدوار است که اثر ترکیبی تعامل دیپلماتیک و محرک های تجاری و همچنین فشار بر موضوع تحریک طالبان پاکستان، مقامات طالبان را تشویق کند تا به نگرانی های امنیتی پاکستان پاسخ دهند.
بنابراین به نظر می‌رسد که پاکستان قصد دارد از مشوق‌ها و بازدارنده‌ها در تلاشی دوباره برای غلبه بر طالبان استفاده کند.
نویسنده در پایان نتیجه گرفته که پاکستان همچنین باید تدوین یک استراتژی منطقه ای را با همکاری چین و دیگر همسایگان افغانستان برای افزایش فشار بر کابل برای تغییر مسیر در مورد موضوع تروریسم که یک نگرانی منطقه ای است در نظر بگیرد.
