به گزارش ایراف، نشریه دیپلمات در مقاله ای که امروز شنبه 15 دی ماه منتشر کرده، نوشته است که تصور اینکه حملات هوایی برون‌مرزی به افغانستان با هدف پایان دادن به سطح فزاینده خشونت و بی قانونی در مناطق مرزی پاکستان کمک کند، دشوار است.
در 24 دسامبر 2024 جت های پاکستانی مناطقی را در شهرستان برمل در ولایت مرزی پکتیکا افغانستان هدف قرار دادند. مقامات پاکستانی گفتند که این حملات مخفیگاه تروریست‌های وابسته به تحریک طالبان پاکستانی را هدف قرار داده است، گروهی که مسئول بیشتر حملات تروریستی در پاکستان است.
در حالی که مقامات پاکستانی تاکید کردند که این حملات هوایی منجر به کشته شدن 71 تروریست شده است؛ اما حکومت سرپرست طالبان اعلام کرد که 46 نفر که بیشتر آنها زن و کودک بودند در این حادثه کشته شدند.
به دنبال این اتفاق، درگیری های مرزی بین نیروهای امنیتی پاکستان و افغانستان در 28 دسامبر رخ داد و منجر به تشدید تنش ها شد. اکنون با وجود اینکه تنش ها کاهش یافته؛ اما تنش روابط دوطرف همچنان پابرجاست؛ زیرا تحریک طالبان پاکستانی به حملات تروریستی در پاکستان ادامه می دهد.
در ادامه این مقاله آمده است که پاکستان در ماه مارس سال گذشته نیز پس از حمله تروریستی به یک کمپ شبه نظامی در منطقه وزیرستان شمالی که منجر به کشته شدن هفت پرسنل از جمله دو افسر ارشد شد، حملات هوایی مشابهی را در خاک افغانستان انجام داد. بعد از آن حمله تی تی پی یکی از مرگبارترین حملات خود را علیه خارجی ها که منجر به کشته شدن پنج مهندس چینی شد انجام داد.
این حملات نشان می دهد که استفاده از گزینه حمله هوایی با هدف پایان دادن به سطح خشونت فزاینده و بی قانونی در مناطق مرزی پاکستان با افغانستان دشوار باشد.
این مقاله می افزاید حمله اخیر پاکستان به افغانستان که در زمانی انجام شد که هیات پاکستانی به رهبری محمدصادق، نماینده ویژه پاکستان برای افغانستان با مقامات ارشد طالبان برای بهبود روابط به کابل رفته بود، پنجره دیپلماتیکی را که باز شده بود را بست و چشم انداز هرگونه مذاکره با طالبان افغانستان در مورد تی تی پی یا هر موضوع دیگری را محدود کرد.
این مقاله در ادامه می نویسد در صورت عدم این حمله این دیدار می توانست ادامه تعاملات سطح بالا را برای حل و فصل اختلافات بین دو کشور نگه دارد.
در بخش دیگری از این مقاله آمده است که انجام مذاکرات با هر دشمنی را نمی توان اقدامی بیهوده تلقی کرد؛ اما مشکل اساسی در نوع مذاکرات است. سابقه اسلام آباد در انجام مذاکرات با گروه های تروریستی نشان می دهد که پاکستان موفقیت چندانی در این زمینه نداشته است. این بدان معناست که در حال حاضر تنها گزینه باقی مانده برای پاکستان این است که به عملیات نظامی علیه تی تی پی در داخل کشور ادامه دهد.
با این حال چنین رویکردی هزینه سنگینی دارد. براساس گزارش اخیر منتشر شده توسط مرکز تحقیقات و مطالعات امنیتی مستقر در اسلام آباد، نیروهای امنیتی پاکستان در سال 2024 میلادی 394 تروریست را در 257 عملیات نیروهای امنیتی کشته اند؛ اما همچنین حداقل 685 نیروی امنیتی پاکستانی نیز در 444 حمله علیه گروه های شبه نظامی کشته شده اند که مرگبارترین سال را برای نیروهای امنیتی پاکستان در یک دهه اخیر به خود اختصاص داده است.
بنابراین، اگر گفتگوهای مستقیم و غیرمستقیم با تحریک طالبان پاکستانی از روی میز این کشور خارج شود دولت پاکستان باید رویکردی جامع در قبال مبارزه با تروریسم اتخاذ کند.
این یادداشت در آخر توصیه می‌کند که دولت باید به جای تکیه بر عملیات جنبشی بیشتر بر توانمندسازی شهروندان خود در مناطق مرزی از طریق حکومت داری بهتر و حاکمیت قانون، تامین عدالت اجتماعی و رسیدگی به شکایات عمومی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر استراتژی مبارزه با تروریسم تمرکز کند. به باور نویسنده این یادداشت این اقدام می تواند تمرکز سیاست پاکستان بر افغانستان را از تعاملات امنیتی به بهبود تجارت و روابط دیرینه مردم بین دو کشور منتقل کند.
