به گزارش ایراف به نقل از فرانس۲۴؛ در ماههای اخیر، مقامات اسلامآباد و پلیس همچنین افغانها را به مشارکت در ناآرامیهای اپوزیسیون بر سر حبس نخستوزیر سابق عمران خان متهم کردهاند.
افغانهایی که در انتظار انتقال به کشورهای غربی هستند، میگویند که در تنشهای سیاسی به عنوان “قربانیان” گرفتار شدهاند.
مصطفی، یک پناهجوی افغان که با خانوادهاش منتظر ویزای ایالات متحده است، گفت: “بعد از آمدن به اینجا، احساس میکنیم از یک مشکل وارد مشکلی دیگر شدهایم.” خانواده او به دلیل ترس از دستگیری نمیتوانند به راحتی برای خرید مواد غذایی و دارو خارج شوند.
او افزود: “اگر بدانند که شما افغان هستید، چه ویزا داشته باشید یا نه، شما را دستگیر خواهند کرد یا از شما اخاذی خواهند کرد.”
بیش از سه سال پس از بازگشت طالبان به قدرت در کابل، ایالات متحده و کشورهای اروپایی هنوز سفارتهای خود را در آنجا باز نکردهاند و افغانها مجبور اند درخواستهای خود را از داخل پاکستان پیگیری کنند.
شهرزاد به دستور یک کشور اروپایی به پاکستان سفر کرد تا ویزای خود را از اسلامآباد دریافت کند.
وزارت امور خارجه پاکستان در ژوئیه از کشورهای غربی خواست تا بیش از ۴۴,۰۰۰ افغان ساکن پاکستان و در انتظار انتقال به ایالات متحده، استرالیا، کانادا، آلمان و بریتانیا را به سرعت منتقل کنند.
میلیونها افغان در طول چهار دهه گذشته به دلیل جنگهای متوالی از جمله تجاوز شوروی، جنگ داخلی و اشغال پس از ۱۱ سپتامبر توسط ایالات متحده به پاکستان سفر کردهاند.
طبق گزارش UNHCR، پاکستان هماکنون میزبان حدود ۱.۵ میلیون پناهجوی افغان و درخواستکنندگان پناهندگی است، به علاوه بیش از ۱.۵ میلیون افغان با وضعیتهای قانونی مختلف.
در طی برخورد ناعادلانه با افغانها، ایمان مزاری، وکیل حقوق بشر که از افغانهای دستگیر شده در دادگاههای اسلامآباد دفاع میکند، گفت که این اعتراضات منجر به افزایش “پروفایل نژادی” افغانها در اسلامآباد و راولپندی در جنوب پایتخت، شده است.
او افزود که به پلیس “مجوز کاملاً آزاد” برای دستگیری، اخاذی و بهرهبرداری از افغانها داده شده است.
نخستوزیر پاکستان، شهباز شریف، در نامهای به علی امین گانداپور، نخستوزیر دولت ایالتی خیبرپختونخوا که اعتراضات اخیر را رهبری کرده بود، هشدار داد که چنین اقداماتی میتواند به ایجاد حس بیگانگی و انزوا در بین جوامع منجر شود.
سفارت افغانستان در اسلامآباد هرگونه مشارکت افغانها در فعالیتهای سیاسی در پاکستان را رد و تاکید کرده که این سیاست برای پاکستان سودی نخواهد داشت و تنها به افزایش بیاعتمادی میان دو کشور همسایه منجر خواهد شد.
برای افغانهایی که منتظر انتقال به کشورهای دیگر هستند، زندگی شبیه به آنچه در افغانستان ترک کردهاند شده است. مصطفی گفت: «ما مانند زندانیان شدهایم، به ندرت و تنها زمانی که واقعاً مجبوریم، از خانه بیرون میرویم.»