به گزارش ایراف به نقل از الجزیره، در جهانی که بحران‌ها یکی پس از دیگری بروز می‌کنند، افغانستان با مشکلات متعدد در سایه قرار گرفته است. به گفته این خبرگزاری امسال، تمرکز جهانی بیشتر بر قربانیان جنگ در غزه، سودان و اوکراین بوده است.
الجزیره می افزاید افغانستان با بحران‌های مختلفی مواجه است که شامل فقر شدید، ناامنی غذایی و کاهش کمک‌ها می‌شود.در سال 2024، 23.7 میلیون نفر در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز داشتند.این کشور از نظر تعداد افرادی که با کمبود شدید غذا و گرسنگی مواجه هستند،چهارمین کشور جهان است.
حدود 12.4 میلیون افغان نمی‌دانند وعده غذایی بعدی‌شان از کجا تهیه می‌شود. افغانستان در کنار کشورهایی مانند فلسطین، یمن، هائیتی و سوریه قرار دارد.
حدود 80 درصد خانواده‌ها با کمتر از یک دلار در روز برای هر نفر زندگی می‌کنند و نزدیک به چهار میلیون کودک، زنان باردار و مادران شیرده دچار سوءتغذیه هستند. این شرایط وخیم با بلایای طبیعی مکرر تشدید می‌شود.
همچنین، افغانستان با اقتصادی ضعیف دست و پنجه نرم می‌کند.بیکاری از سال گذشته دو برابر شده و بازگشت اجباری اتباع افغان از پاکستان وضعیت را بدتر کرده است. سازمان بین‌المللی مهاجرت گزارش داده است که از سال 2020، حدود هشت میلیون نفر افغانستان را ترک کرده‌اند.
الجزیره در ادامه می نویسد با وجود وخامت اوضاع، افغانستان به ندرت در سرخط اخبار بین‌المللی قرار می‌گیرد و این سکوت، با وجود مشکلات بسیار، دردناک است.
افغانستان به چیزی بیش از توجه کنونی نیاز دارد. این مردم به اقدام معناداری نیازمند هستند. جامعه جهانی باید تشخیص دهد که مشکلات مردم افغانستان به اندازه مردم غزه، سودان و اوکراین فوریت و نیاز به رسیدگی دارد. افغانستان فقیر و فاجعه‌زده که توسط جامعه جهانی رها شده است، به تنهایی می‌تواند منبع بی‌ثباتی در منطقه باشد.
در بخش دیگری از این نوشته آمده است که برای ریشه‌کنی چرخه گرسنگی و فقر، جامعه بین‌المللی، سازمان‌های غیردولتی و کشورهای کمک‌کننده باید بر راه‌حل‌های پایدار و بلندمدت سرمایه‌گذاری کنند. از جمله این راه‌حل‌ها می‌توان به ساخت کانال‌ها و سدهای آبیاری، توسعه زراعت و مالداری، بهبود زیرساخت‌ها و ایجاد شغل اشاره کرد.
این تلاش‌ها به مردم روستایی کمک خواهد کرد تا در مناطق خود باقی مانده و روی زمین‌های خود کار کنند و آینده بهتری برای فرزندان خود شکل دهند. این امر باعث توسعه و انکشاف مناطق روستایی شده و فشار بر شهرها را کاهش خواهد داد و موجب رونق و انکشاف در دو منطقه خواهد شد.
