به گزارش ایراف به نقل از خبر ۲۴؛ سخی دهه‌هاست که هر ماه دو رباب می‌سازد و با وجود مخالفت طالبان با موسیقی، حاضر به کنار گذاشتن ابزارهای خود نیست.
سخی در حالی که در میان رباب‌های نیمه‌کاره محاصره شده بود، گفت: «من فقط این کار را بلد هستم و باید به هر نحوی پول دربیاورم.»
اما برای او، اهمیت پول در مقایسه با ارزش فرهنگی کارش چندان زیاد نیست. این صنعتگر در دهه پنجاه زندگی‌اش که نامش برای حفظ امنیت تغییر داده شده، افزود: ارزش این کار برای من… میراثی است که در آن وجود دارد. این میراث نباید از بین برود.
سازمان یونسکو نیز با این دیدگاه موافق است و در ماه دسامبر، هنر ساخت و نواختن رباب را به عنوان میراث فرهنگی ناملموس در افغانستان، ایران، تاجیکستان و ازبکستان به رسمیت شناخت.
رباب، ساخته شده از چوب توت خشک و اغلب تزئین شده با صدف، یکی از قدیمی‌ترین ابزارهای موسیقی در منطقه است که طنین صدای آن به هزاران سال برمی‌گردد.
سخی بیش از سه سال است که به دلیل ترس از شنیده شدن، رباب خود را ننواخته بود، تا اینکه یک بعدازظهر ماه دسامبر در خانه‌ای نزدیک خیابان مغازه‌های موسیقی بسته، رباب خود را برداشت.
با لبخندی بر لب، تارهای رباب را نواخت، اما ناگهان با شنیدن صدای در، از ترس نیروهای طالبان توقف کرد.
گردن رباب ۳۵ ساله‌اش زمانی شکسته بود که پلیس امر به معروف طالبان به خانه‌ها یورش برد.
او تا جای ممکن ربابش را تعمیر کرد و هنوز هم به طور مرتب به «رباب عزیزش» رسیدگی می‌کند. به آرامی دستان خود را بر روی ابزار نوازش می‌کند و می‌گوید: «تا زمانی که زنده هستم، آن را با خودم نگه می‌دارم و امیدوارم بچه‌هایم نیز آن را نگه دارند… اما به هر حال، فرهنگ رباب از بین نخواهد رفت.»
موسیقی هرگز از بین نمی‌رود. همان‌طور که می‌گویند: هیچ مرگی بدون اشک و هیچ عروسی بدون موسیقی نیست.
