به گزارش ایراف، سازمان گزارشگران بدون مرز در گزارشی که روز پنجشنبه ۲۹ آذرماه منتشر شد اعلام کرد که مسدود شدن رسانه‌ها در افغانستان هم کانال‌های عمومی و هم خصوصی را شامل می‌شود که آخرین آن تلویزیون آرزو در کابل است.
در این گزارش آمده است که بسته شدن تلویزیون آرزو در 4 دسامبر نگرانی‌ها در مورد افزایش محدودیت‌ها بر فعالیت‌های رسانه‌ای در کشور را تشدید کرده است.
طبق این گزارش، طالبان هر محتوایی را که «تجاوزکارانه» تلقی کنند مانند موسیقی، داستان، و هرگونه تفسیری در مورد سیاست‌های طالبان یا برنامه‌هایی که مغایر با تفسیر آن‌ها از ارزش‌های اسلامی باشد، هدف سرکوب و مسدود شدن قرار می‌دهند.
توقیف ۱۱ شبکه تلویزیونی توسط طالبان
طالبان در تلاش برای اعمال دیدگاه‌های‌شان، دستور توقف کامل فعالیت 11 شبکه تلویزیونی و یک ایستگاه رادیویی را صادر کردند و چندین شبکه دیگر با رعایت محدودیت‌های محتوایی سخت از تعطیلی دائمی نجات یافتند.
همچنین در حال حاضر، هفت تن از کارمندان تلویزیون آرزو به شمول چهره‌های سرشناس مانند امان الله عظیمی؛ رئیس این تلویزیون، در زندان پلچرخی کابل به سر می‌برند.
این بازداشت‌ها باعث واکنش فوری گزارشگران بدون مرز (RSF) شده که این محدودیت‌ها را محکوم کرده و خواستار آزادی هرچه سریع‌تر خبرنگاران بازداشت‌شده گردید.
بسته شدن تلویزیون آرزو
به نقل از کارکنان تلویزیون آرزو، نیروهای طالبان اعم از ماموران اداره کل اطلاعات (GDI) و وزارت امر به معروف و نهی از منکر در 4 دسامبر به محل کار این کارکنان هجوم برده و تلفن‌های همراه، هارد دیسک‌ها و سایر تجهیزات را ضبط کردند.
این شبکه تلویزیونی به اتهام پخش برنامه‌های مرتبط با رسانه‌های تبعیدی افغانستان و سریال‌های تلویزیونی که هنجارهای مذهبی را به چالش می‌کشند، مسدود شد.
واکنش خبرنگاران بدون مرز
دفتر آسیای جنوبی سازمان خبرنگاران بدون مرز یا RSF، به ریاست سلیا مرسیه، نگرانی عمیق خود را در مورد این تحولات ابراز و اشاره کرد که تغییر ایدئولوژیک در درون طالبان به افزایش سرکوب منجر می‌شود.
مرسیه بر نیاز فوری به احیای آزادی مطبوعات تاکید کرد و گفت که رسانه‌ها باید اجازه داشته باشند بدون ترس و مداخله طالبان، فعالیت خود را از سر بگیرند.
این وضعیت ناشی از قانونی است که اخیراً در مورد تبلیغ امر به معروف و نهی از منکر اجرا شده است که هرگونه نمایش موجودات زنده را در برنامه‌های رسانه ای ممنوع می‌کند.
این امر به تعلیق گسترده پخش برنامه‌های تلویزیونی متعدد در ولایات مانند قندهار، هلمند و بادغیس منجر شده است که به شدت توانایی رسانه‌ها را برای فعالیت آزاد محدود کرده است.
علاوه بر این، ایستگاه‌های رادیویی در مناطقی مانند خوست به دلیل نقض احکام سختگیرانه طالبان علیه موسیقی و صدای زنان از طریق امواج رادیویی با تعطیلی موقت مواجه شده‌اند.
پیش از این نیز در ماه آوریل سال جاری، تلویزیون نور و تلویزیون بریا مرتبط با شخصیت‌های سیاسی نیز بسته شدند.
همچنین از زمان تسلط بر افغانستان در اوت 2021، طالبان حداقل 141 خبرنگار را بازداشت کرده‌اند و تنها از ژانویه 2024 بیش از 25 نفر دستگیر شده‌اند.
در طول حکومت قبلی طالبان از سال 1996 تا 2001، تلویزیون به طور کامل ممنوع بود. با این حال، از زمانی که آن‌ها بیش از سه سال پیش دولت مورد حمایت غرب را سرنگون کردند، چنین ممنوعیتی را اجرا نکردند.
