به گزارش ایراف، رسانه دیلی تایم در گزارشی تازه درمورد حضور تروریسم در افغانستان نوشته است که بی میلی طالبان افغانستان به اقدام علیه تحریک طالبان پاکستان و دیگر گروه های تروریستی با وجود شواهد غیرقابل انکار تروریسم، امنیت کل منطقه و پاکستان را به خطر انداخته است.
در گزارش این روزنامه آمده است که تاکنون 150 عضو تحریک طالبان پاکستان در خاک افغانستان کشته شده اند که نشانه محکمی از تبدیل شدن افغانستان به کانون تروریسم است. این روزنامه در ادامه آورده است که حکومت سه ساله طالبان نتوانسته است در کنترل تروریسم در افغانستان موفق شود.
دیلی تایمز در تایید ادعای خود به کشته شدن خلیل الرحمن حقانی اشاره می کند. به طوری که نوشته است که کشته شدن سرپرست وزارت امور مهاجرین و عودت کنندگان نشان دهنده ناکارآمدی طالبان در کنترل تروریسم است.
در بخش دیگری از این گزارش نیز آمده است که اسلام آباد مدعی است که از زمان خروج نیروهای آمریکایی، به طور مداوم کابل را متقاعد می کند تا مخفیگاه های تحریک طالبان پاکستان را از بین ببرد، اما تمام تلاش ها با مقاومت روبرو شده است که نشان دهنده عدم تمایل طالبان افغانستان برای اقدام علیه تروریسم است.
این رسانه پاکستانی در ادامه آورده است که انکار مکرر طالبان از بهشت امن تحریک طالبان پاکستان در افغانستان در 4 دسامبر 2024 با شکست دیگری روبرو شد، زمانی که یک فرمانده کلیدی تحریک طالبان پاکستان، رحیم الله، ملقب به شهید عمر باجوری با 10 میلیون روپیه در استان کنر افغانستان کشته شد.
حضور تروریسم، طالبان افغانستان را در موقعیت دشواری قرار می دهد. حالت انکار مداوم آنها اکنون به صورت توخالی در معرض دید قرار گرفته است.این امر از قتل اخیر خلیل الرحمن حقانی، سرپرست وزارت امور پناهندگان طالبان افغانستان در یک بمب گذاری انتحاری در نزدیکی دفترش در کابل مشهود است.
این ترور به عنوان یک اقدام تلافی جویانه از سوی داعش در پاسخ به کمپین تجاوزکارانه طالبان افغانستان علیه این گروه تلقی می شود که خسارات زیادی به بار آورده است.حکومت سرپرست طالبان اکنون باید درک کند که تهدید تروریسم هیچ مرزی نمی شناسد. تا زمانی که سیاست طالبان افغانستان در قبال پناه دادن به تروریست ها تغییر نکند، کارمای تروریسم به آنها ضربه خواهد زد.
در نهایت این روزنامه پاکستانی هشدار می دهد که با حمایت مستمر کابل از عناصر تحریک طالبان پاکستان، اسلام آباد ممکن است در نهایت خود را مجبور به اقدام قاطع در برابر پناهگاه های امن تروریست ها در افغانستان ببیند، چه از طریق فشار دیپلماتیک یا سایر ابزارهای دیگر.
