به گزارش ایراف، در 15 آگوست 2021، طالبان دوباره کابل را تصرف کرد و دولت مستقر در ایالات متحده، رئیس جمهور اشرف غنی را مجبور به فرار از خارج از کشور کردند. از آن زمان به بعد طالبان بر افغانستان حکومت می کنند.
در 23 نوامبر 2024، قطاری با 55 واگن حامل کالا از چین وارد شهر مزارشریف افغانستان شد. این قطار سفر خود را از نانتونگ در استان جیانگ سو چین آغاز کرد و از قزاقستان و ازبکستان گذشت و 22 روز طول کشید. این اولین قطار مستقیم بین دو کشور پس از همه گیری کووید 19 بود و در سفر برگشت به چین، این قطار کالاهای افغانی را حمل می کند.
از آن زمان تا کنون روابط اقتصادی افغانستان و چین در حال گسترش است. تجارت دو طرفه در سال 2023 به 1.3 میلیارد دلار رسید که 125 درصد افزایش نسبت به سال های گذشته نشان می دهد.
بر اساس توافقنامه امضا شده بین دو کشور، از اول دسامبر 2024، محصولات افغانستان به طور 100 درصد بدون عوارض گمرکی به بازار چین دسترسی دارند. این فرصت را برای افغانستان جنگ زده و فقیر فراهم می کند تا صادرات خود را گسترش دهد.
چین اولین کشوری بود که سفیر خود را به افغانستان فرستاد و از طالبان را نیز پذیرفت، هرچند که هنوز به طور رسمی حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته است.
مصاحبه یو شیائویونگ تلویحاً نشان داد که به رسمیت شناختن دولت طالبان توسط چین به اجماع منطقه ای و حذف رضایت بخش طالبان از گروه های تروریستی از خاک افغانستان بستگی دارد.
طبق اعلام مقامات حکومت سرپرست طالبان ، چین بیش از دو میلیارد دلار در افغانستان سرمایه‌گذاری کرده است و این سرمایه‌گذاری بیشتر در حوزه معادن، پارک‌های صنعتی، خانه‌سازی و استخراج نفت بوده است.
در آخرین مورد، ابتدای سال جاری شمسی، چین با ۷۱ میلیون دلار، پروژه شهرک مسکونی «نیله باغ» را در شهر کابل آغاز کرد.
پس از حاکم شدن طالبان در افغانستان، چین با راهبردی واقع‌بینانه، ریسک تعامل با حکومت طالبان را متقبل شد و به عنوان اولین کشور، استوارنامه سفیر حکومت سرپرست افغانستان را پذیرفت و گامی معنادار به سوی شناسایی دوفاکتوی حکومت طالبان برداشت.
پس از این اقدام جسورانه چین، زمینه برای تعاملات بزرگ اقتصادی بین چین و افغانستان بیش از پیش فراهم شد.
تمایل سرمایه‌گذاران چینی به افغانستان و افزایش حجم سرمایه‌گذاری به ۲ میلیارد دلار، دلالت بر خیز بلند و آرام چین در افغانستان پسا خروج آمریکا دارد.
در کنار چین، سایر کشورهای منطقه مانند روسیه، ایران و هند نیز تعامل خود را با طالبان افزایش داده اند.
هدف این کشورها تامین منافع خود با پیش بینی تغییرات غیرمنتظره در سیاست ایالات متحده در قبال افغانستان در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ است.
