به گزارش ایراف، در افغانستان نیز قانون منع خشونت علیه زنان، در سال ۱۳۸۸ پس از سال‌ها پیگیری و مشقت فعالان زنان از طرف دولت وقت افغانستان در دوره رئیس جمهوری حامد کرزی به تصویب رسید.
در این مدت، زنان موفق شدند با وجود فشارهای جامعه سنتی، تا حدودی آزادی‌های فردی و اجتماعی خود را کسب کنند، اما این آزادی‌ها پس از روی کار آمدن دوباره طالبان به طور کامل حذف و زنان خانه‌نشین شدند.
محدودیت‌ها تا حدی بود که دختران و زنان از آموزش در مدارس و دانشگاه ها و کار در اجتماع منع شدند.
تحقیقات رسانه زن‌تایمز که با همکاری روزنامه گاردین منتشر شد، نشان می دهد که پس از سال ۲۰۲۱ میزان ناامیدی و افسردگی در میان دختران و زنان در افغانستان چند برابر شده است.
دختران بلند پرواز افغان که بال های پروازشان را از دست دادند، ناامید از ادامه تحصیل و کار در اجتماع، در خانه نیز تحت فشار خانواده قرار می گیرند.
بر اساس گزارش روزنامۀ گاردین، مقام‌های سازمان ملل متحد و فعالان حقوق بشر از افزایش آمار اقدام به خودکشی در بین زنان و دختران در افغانستان ابراز نگرانی می‌کنند.
به نظر می رسد رویای یک زندگی آرام و بدون نگرانی برای زنان و دختران افغانستان بسیار دوردست می نماید رویایی که در آن بتوانند از حقوق اولیه انسانی برخوردار باشند.
