به گزارش ایراف به نقل از First Postطالبان از زمان تسلط بر کشور افغانستان، حقوق زنان را به پایین‌ترین حد خود رسانده است.
براساس این گزارش، خالد حنفی، سرپرست وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان در 26 اکتبر ممنوعیت جدیدی را در مورد حقوق زنان صادر کرد و زنان بزرگسال را از شنیدن صدای خود در حین نماز توسط سایر زنان بزرگسال منع کرد.
چند روز پس از این ممنوعیت سیف‌الاسلام خیبر، سخنگوی این وزارت، اتهامات مبنی بر منع صحبت کردن زنان با یکدیگر را رد کرد و چنین گزارش‌هایی را «غیرمنطقی» خواند.
اما وی این مسئله را رد نکرد که حنفی در یک بیانیه صوتی تاکید کرده است که زنان بالغ از تکبیر در نماز یا خواندن قرآن با صدای بلند در حضور زنان دیگر خودداری کنند.
چیزی که کل این مسئله را تکان دهنده کرد این واقعیت بود که آخرین ممنوعیت زمانی رخ داد که طالبان به دنبال به رسمیت شناختن بین المللی بود. با روی کار آمدن طالبان به مدت سه سال، بادهای سیاسی در افغانستان برای این گروه در عرصه بین المللی شروع به تغییر کرد.
در عرض تنها چند ماه، ده ها کشور از دیپلمات‌های طالبان استقبال کرده‌اند. اما در میان همه اینها، مسئله حقوق زنان در افغانستان نه تنها در صحنه جهانی بلکه در داخل کشور نیز بی پاسخ ماند.
از این رو، کل این مسئله این سئوال را مطرح می‌کند که آیا گفتگوهای دیپلماتیک با حکومت سرپرست افغانستان به نوعی از فشار بر طالبان برای لغو محدودیت‌های اعمال شده بر زنان در کشور کاسته است؟
سراج در پاسخ به سئوالی درباره عدم حضور زنان در این زمینه به این رسانه توضیح داد که جامعه بین‌المللی در کجا اشتباه می‌کند.
سراج اصرار داشت که در مرکز این مشکل، فقدان اتحاد در جامعه جهانی در مورد بالا بردن صدای زنان در افغانستان یا هر موضوع دیگری در جهان است.
وی دلیل بروز این اتفاقات را عدم نبود یک صدای واحد در جهان برای حل این مسائل عنوان کرد. سراج گفت: هر کشوری به مسائل بر اساس منافعش نگاه می‌کند.
با این حال سراج تاکید کرد که اگر اتفاق بدی در یک نقطه از جهان رخ دهد، روی طرف دیگر هم تاثیر می‌گذارد.
سراج در پاسخ به این سوال که آیا گفتگوی دیپلماتیک با طالبان از فشار بر این گروه برای لغو محدودیت ها کاسته است یا خیر، پاسخ مثبت داد و گفت: «بله، البته منظورم این است، زیرا همانطور می دانید، جهان، به ویژه دنیای غرب از زبان واحدی سخن نمی گویند»
