به گزارش ایراف، در مواجهه با چالش‌های اقتصادی مهم، بخش‌های تأثیرگذار در پاکستان هم اکنون در حال بررسی مزایای بالقوه برقراری مجدد روابط تجاری با هند هستند.
پاکستانی ها که متوجه شدند افغانستان به جای پاکستان، هند را شریک تجاری خود قرار داده است سعی دارند با هندی ها ارتباط بگیرند.
روابط دیپلماتیک بین دو کشور پس از لغو ماده 370 توسط هند در آگوست 2019، که وضعیت ویژه جامو و کشمیر را حذف کرد، کاهش یافت.
با وجود تنش ها، اما هنوز تجارت با هند به طور جدی مورد توجه قرار گرفته است،دو کشور می دانند وابستگی متقابل اقتصادی اغلب احتمال جنگ را کاهش می دهد.
از نظر تاریخی، کشورهایی که روابط تجاری قوی دارند، خطر کمتری برای تشدید درگیری‌های نظامی را نشان داده‌اند. به عنوان مثال، ایالات متحده و چین، علیرغم رقابت های استراتژیک شدید و تلاش های متقابل برای متعادل کردن نفوذ یکدیگر، اقتصادهای عمیقاً به هم پیوسته ای دارند.
تحلیلگران در پاکستان استدلال می کنند که تعامل اقتصادی مشابه با هند می تواند به ثبات بیشتر بین همسایگان دارای سلاح هسته ای کمک کند.
بنابراین تقویت تجارت، پاکستان و هند می توانند شانس درگیری مسلحانه را کاهش دهند، که در صورت وقوع، به طور بالقوه می تواند چین را نیز درگیر کند.
دانیل مارکی، یکی از تحلیل گران جنوب آسیا معتقد است جنوب آسیا یکی از کمترین ادغام اقتصادی در سطح جهان را داراست که تنش های طولانی مدت بین هند و پاکستان به عنوان عامل اصلی آن است.
انجمن همکاری‌های منطقه‌ای آسیای جنوبی برای تقویت یکپارچگی اقتصادی تلاش کرده است، عمدتاً به دلیل رقابت تاریخی بین این دو کشور. این درگیری پایدار، پتانسیل منطقه را برای تجارت و ارتباطات درون منطقه ای مختل کرده است، و فرصت های همکاری را تضعیف می کند که می تواند باعث کند شدن رشد اقتصادی و رفاه در سراسر جنوب آسیا شود.
تجارت دوجانبه، به ویژه، می تواند به طور قابل توجهی به نفع مردم جامو و کشمیر باشد، منطقه ای که عمیقاً تحت تأثیر درگیری هند و پاکستان قرار گرفته است.
در سال 2005، پاکستان و هند دو مسیر تجاری کلیدی باز کردند: یکی سرینگر را به مظفرآباد در کشمیر آزاد و دیگری را که پونچ را به راوالاکوت در جامو متصل می‌کرد.
این مسیرها امکان تجارت فرامرزی را تا سال 2019 فراهم می‌کردند و مبادلاتی را تسهیل می‌کردند که تقریباً 1.2 میلیارد دلار بود و به طور مستقیم به نفع جوامع محلی در دو طرف خط کنترل بود.
در یک تغییر قابل توجه،وزیر امور خارجه پاکستان در مارس 2024 اعلام کرد که پاکستان به طور جدی امکان احیای روابط تجاری با هند را بررسی می کند، که نشان دهنده تغییر دیدگاه در اسلام آباد است.
با تشکیل دولت جدید در پاکستان، نشانه هایی از علاقه به تعامل مجدد اقتصادی با هند مشاهده شد. با این حال، این پیشروی های دیپلماتیک تاکنون با واکنشی گرم مواجه شده است. در ماه اوت، وزیر امور خارجه هند،قاطعانه اعلام کرد که «دوران گفتگوهای بی وقفه» با پاکستان به پایان رسیده است. این موضع نشان دهنده رویکرد محتاطانه هند در قبال تعامل مجدد است.
از آنجایی که دهلی نو در موضع خود مصمم به نظر می‌رسد، پاکستان گزینه‌های محدودی برای بهبود چشم انداز اقتصادی خود دارد. یکی از احتمالات، تنوع بخشیدن به مشارکت های تجاری خود فراتر از چین، بزرگترین شریک تجاری آنها است. پاکستان می تواند بر گسترش تجارت با سایر کشورهای همسایه مانند ایران و بنگلادش و افغانستان تمرکز کند، جایی که پتانسیل تجاری تا حد زیادی دست نخورده باقی مانده است. به عنوان مثال، تجارت با ایران به طور بالقوه می تواند به 10 میلیارد دلار برسد، در حالی که تجارت پاکستان و بنگلادش در صورت بهبود روابط می تواند به حدود 2.95 میلیارد دلار افزایش یابد.
برای حمایت از توسعه اقتصادی پایدار، پاکستان ممکن است نیاز به اتخاذ رویکردی درونگرا داشته باشد که ثبات سیاسی را در اولویت قرار دهد. بر اساس مطالعه ای که توسط یک گروه کاری از صندوق بین‌لمللی پول انجام شده است، ثبات سیاسی یک عامل کلیدی در دستیابی به رشد اقتصادی پایدار است.
این مطالعه نشان داد که دولت‌ها در کشورهای از هم پاشیده سیاسی با سطوح بالای بی‌ثباتی باید برای طراحی و اجرای سیاست‌های اقتصادی مؤثر به علل ریشه‌ای چنین بی‌ثباتی بپردازند.
ثبات سیاسی امکان برنامه ریزی اقتصادی پایدار و بلندمدت را فراهم می کند که برای تقویت اعتماد سرمایه گذاران و حفظ رشد پایدار ضروری است.
