به گزارش ایراف، صنعت سفالگری در بامیان که از دیرباز میان مردمان این ولایت رایج و آثار زیبای آن در سراسر کشور شهره بود اکنون فراموش شده و تنها یک کارگاه سفالگری در این ولایت باقی‌مانده است.
مسئول این کارگاه نیز به دلیل نبود حمایت‌کننده و مشکلات مالی تولید ظروف گِلی را متوقف کرده است.
با این حال مسئولان محلی از تلاش‌های همه‌جانبه در زمینه حمایت از هنرمندان از جمله سفالگران خبر می‌دهند.
سفالگران از گِل، وسایل زینتی و ظروف آماده می‌کنند و پس از آن روی ساخته‌های شان نقاشی می‌کنند.
افزون بر بامیان، صنعت سفالگری در ولایت‌های دیگری مانند کابل نیز وجود دارد اما بیم آن می‌رود که با کاهش تقاضا به دلیل رکود اقتصادی این صنعت کهن به کلی از بین برود.
گفته می‌شود درگذشته‌های دور منطقه‌ای به نام کولالا در بامیان وجود داشت که در آنجا انواع ظروف تزئینی و گِلی تولید می‌شد و تاجرانی که از مسیر راه ابریشم از این ولایت عبور می‌کردند ظروف گِلی و تزئینی را از بامیان خریداری می‌کردند.
