به گزارش ایراف، سازمان یونیسف در افغانستان طی پیامی در ایکس نوشت: آب زندگی است، به دلیل شهرنشینی سریع و تغییرات آب و هوایی، تا سال 2030 در کابل آب زیرزمینی وجود نخواهد داشت، اگر ما اکنون اقدام نکنیم.
در ادامه این پیام آمده است: ما می توانیم این حادثه را متوقف کنیم. در این راستا دکتر «تاج‌الدین اویوالی» نماینده ما در افغانستان، به همراه «نجات معلا مجید» نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد در امور خشونت علیه کودکان و «رزا اتونبایوا» رئیس جمهور سابق قرقیزستان به ملاقات جوامع آسیب دیده رفتند تا چگونگی کمک به رفع این نیاز اساسی را بررسی کنند.
لازم به ذکر است که مشکل کمبود آب در افغانستان، به ویژه در دوران حکومت طالبان، به یکی از چالش‌های جدی تبدیل شده است. با کاهش سطح آب‌های زیرزمینی، بسیاری از مردم در مناطق مختلف کشور، از جمله کابل، با بحران دسترسی به آب آشامیدنی مواجه هستند.
این مشکل، علاوه بر زندگی روزمره مردم، بر کشاورزی و تولید برق نیز تأثیر منفی گذاشته است. بسیاری از چاه‌های عمیق که پیشتر منبع اصلی تأمین آب بودند، در حال خشک شدن هستند و جایگزینی برای آن‌ها به‌سرعت فراهم نشده است. در نتیجه، بحران آب در افغانستان نه تنها یک مسئله زیست‌محیطی، بلکه یک معضل اجتماعی و اقتصادی نیز به شمار می‌رود.
در حالی که ساکنان کابل با بحران آب روبرو هستند طالبان از برنامه‌های خود برای مدیریت منابع آبی افغانستان خبر می‌دهند؛ برنامه‌هایی تبلیغاتی، بلندپروازانه و عمیقاً چالش برانگیز که بر روابط طالبان و همسایگان سایه افکنده است.
در این میان، مدیریت آب‌های سرزمینی حوزه جنوب غرب افغانستان در راس برنامه‌های طالبان قرار دارد؛ پروژه‌ای که طالبان آن را از دوره جمهوریت به میراث برده و اساساً یک پروژه آمریکایی و استعماری برای تخریب روابط افغانستان با همسایگانش به ویژه جمهوری اسلامی ایران است.
در چارچوب این پروژه، آب‌های افغانستان مدیریت نمی‌شود، کشاورزان افغان از آن سود نمی‌برند، شهرهایی که در حوزه غرب افغانستان نیاز به آب دارند نیازشان اشباع نمی‌شود؛ اما آب به سمت شوره زار گودزره هدایت می‌شود تا به ایران نرسد و حقابه قانونی کشور تامین نشود.
در شمال افغانستان نیز پروژه عظیم کانال قوش تپه که آب دریای آمو را به سمت ۳ ولایت شمالی افغانستان هدایت می‌کند و منابع مالی آن از سوی آمریکا تامین می‌شود نگرانی عمیق همسایگان شمالی افغانستان را برانگیخته است.
در سایه این پروژه‌های تبلیغاتی اما ساکنان پایتخت افغانستان همچنان نیاز به آب دارند و بحران آب در کابل روز به روز عمیق‌تر و شدیدتر می‌شود؛ بحرانی که طالبان در تازه‌ترین مورد وعده دادند که آن را «به زودی» مرتفع می‌کنند؛ اما کارشناسان می‌گویند که این وعده دست‌کم در حال حاضر خوش‌بینانه به نظر می‌رسد.
