به گزارش ایراف، نورالدین عزیزی، وزیر صنعت و تجارت طالبان، با امیر توکلی، نماینده مجلس شورای اسلامی ایران و نمایندگان فولاد مبارکه دیدار کرد.
هدف این دیدار بررسی و امضای توافقات جدید اقتصادی میان دو کشور بود.
در این دیدار، هیئت ایرانی خواستار ایجاد منطقه ویژه اقتصادی مواد معدنی، اکتشافات معدنی، سرمایه‌گذاری در بازسازی جاده‌ها و راه‌آهن، استخراج معادن آهن و ایجاد کارخانه‌های فرآوری سنگ‌آهن و تولید انرژی برق آفتابی شد.
عزیزی تأکید کرد که هیئت حاکمه افغانستان آماده همکاری با ایران است و یک تیم فنی برای مذاکرات بیشتر معرفی کرد.
وی همچنین گفت که با در نظر گرفتن منافع ملی، آماده تسهیل سرمایه‌گذاری‌های ایران در این زمینه‌ها است.
سال گذشته، ملا عبدالغنی برادر، معاون اقتصادی نخست‌وزیر طالبان از کارخانه ذوب آهن اصفهان بازدید و تأکید کرد که افغانستان به همکاری‌های گسترده با ایران به ویژه در پروژه‌های زیربنایی و تولیدی نیاز دارد.
در سفر هیئت اقتصادی طالبان به ایران، پنج سند تفاهم‌نامه همکاری اقتصادی به امضا رسید که یکی از آن‌ها همکاری با ذوب آهن اصفهان است.
این توافق‌نامه‌ها شامل موارد مختلفی از جمله استخراج معادن، تولید فولاد، و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها هستند.
بخشی از این توافقنامه مربوط به ذوب آهن اصفهان بود که همکاری در زمینه صدور خدمات فنی و مهندسی و انتقال دانش استخراج معادن سنگ‌آهن صورت گیرد و صادرات ریل و تیرآهن‌های بال پهن به افغانستان برای توسعه صنعت ریلی و ساختمان انجام شود. آرک‌های فولادی با استانداردهای اروپایی برای معادن افغانستان صادر شود.
البته مقامات طالبان در این سفر اشاره کردند که به واردات روزانه ۳ هزار تُن مواد خام و شمش از ایران نیاز دارد. این کشور امیدوار است که با استفاده از تعرفه‌های گمرکی مناسب، بتواند حجم تجارت خود با ایران را به ۱۰ میلیارد دلار افزایش دهد.
در صورتی که ایران بدون شک صادرات مواد خام در این حجم را نمی‌پذیرد. زیرا صادرات مواد خام ضرر سنگینی به صنعت ایران خواهد زد. از سوی دیگر شمش نیز چگونه می‌تواند به توسعه افغانستان کمک کند؟
از این رو به نظر می‌رسد عامل اصلی اینکه هنوز توافقات ذوب آهن اصفهان به مرحله عمل نرسیده همین‌موضوع باشد.
البته نگرانی‌های موجود درباره ثبات سیاسی و امنیتی در افغانستان می‌تواند بر اجرای توافقات اقتصادی تأثیر بگذارد. مشکلات احتمالی در برنامه‌ریزی، اجرا و نظارت بر پروژه‌ها می‌تواند تحقق اهداف اقتصادی را دچار چالش کند.
فولاد مبارکه در واقع نیازمند تأمین امنیت، دسترسی به منابع، تسهیل در حمل و نقل، و تضمین قراردادها است.
با توجه به توافقات و تفاهم‌نامه‌های اخیر، به نظر می‌رسد که دو طرف به دنبال گسترش روابط اقتصادی و سرمایه‌گذاری‌های مشترک هستند.
فولاد مبارکه و دیگر شرکت‌های ایرانی به دنبال تقویت صادرات و سرمایه‌گذاری در پروژه‌های مختلف در افغانستان هستند، در حالی که افغانستان به دنبال تأمین نیازهای خود از طریق همکاری‌های اقتصادی با ایران است.
ایران با توجه به توانایی‌های صنعتی و زیرساختی خود، از جمله کارخانه ذوب‌آهن اصفهان، به دنبال افزایش صادرات محصولات فولادی به افغانستان و سرمایه‌گذاری در پروژه‌های مختلف زیرساختی و صنعتی در این کشور است. اما طالبان به دنبال تأمین مواد خام و شمش فولادی از ایران هستند.
در این میان، حضور فولاد مبارکه در افغانستان نیز به دلیل وابستگی به تأمین امنیت و ثبات در این کشور و نیاز به تضمین‌های مناسب برای سرمایه‌گذاری و اجرای پروژه‌ها، هنوز به طور کلان رقم نخورده است.
در کل، هرچند توافقات و مذاکرات انجام شده نشان‌دهنده تلاش دو طرف برای تقویت روابط اقتصادی است، موفقیت این همکاری‌ها به میزان زیادی به حل مسائل اجرایی و تأمین امنیت و ثبات در افغانستان بستگی دارد. البته هنوز مشخص نیست که در سفر مقامات فولاد مبارکه به کابل که ادعا می‌شود سند جدیدی امضا خواهد شد، آیا خواسته‌های طالبان مبنی بر صادرات شمش و مواد خام از ایران به افغانستان را می‌پذیرد یا خیر؟
