به گزارش ایراف، اوراسیا تایمز در مقاله ای تازه نوشته است که هند پس از افغانستان و مالدیو حالا با برکناری شیخ حسینه در بنگلادش، متحد دیگری را از دست داد.
نظام جمهوری در افغانستان با هند، روابط راهبردی برقرار کرده بود و هند یکی از بزرگترین کمک‌کنندگان منطقه‌ای به دولت پیشین کابل بود؛ اما با تسلط طالبان، دایره حضور و قدرت هند در افغانستان بسیار محدود شده و در برابر، چین روز به روز در حال توسعه سلطه خود است.
اوراسیا تایمز به تازگی در تحلیلی جدید به سقوط متحدان هند در منطقه پرداخته است.
در این تحلیل آمده است که شیخ حسینه، نخست‌وزیر بنگلادش که چهار بار به عنوان نخست‌وزیر انتخاب شده بود، در ۵ آگوست به دنبال اعتراض خشونت‌آمیز دانشجویی یک ماهه از کشور گریخت. ارتش بنگلادش از تشکیل دولت موقت خبر داد. سقوط حسینه نشانه سقوط یکی دیگر از دوستان هند در منطقه است.
بربنیاد این ارزیابی، شیخ حسینه یکی از قابل اعتمادترین متحدان هند در منطقه ای مملو از احساسات ضد هندی بوده است. این در حالی است که جایگاه هند در منطقه که به عنوان “قدرت بزرگ” در جنوب آسیا شناخته می شود، تحت تأثیر تهاجمات چین قرار گرفته است.
از طرف دیگر، افغانستان، مالدیو و میانمار از دست رفته اند و روابط هند با نپال و سریلانکا همچنان بین رقابت چین و هند ادامه دارد. دکتر ایان هال، کارشناس روابط بین‌الملل می گوید که پس از سقوط دولت بنگلادش، هند با «بوتان، موریس و سیشل به‌عنوان آخرین همسایه‌ها، دارای روابط دوستانه و پایدار باقی مانده است.»
در بخش دیگری از این مقاله آمده است که برای دومین بار در ۵۰ سال، شیخ حسینه مجبور شد به هند پناه ببرد. پس از اولتیماتوم ۴۵ دقیقه ای فرمانده ارتش بنگلادش، حسینه با یک هلیکوپتر نظامی به همراه خواهرش عازم کورمیتولا شد. او به دنبال یک گذرگاه امن از هند به یک کشور ثالث بود که به سرعت به او داده شد. از کورمیتولا، گزارش شده است که او با یک هواپیمای C-130J نیروی هوایی بنگلادش به دهلی نو منتقل شده است. حدس زده می شود که حسینه ممکن است به انگلیس برود؛ زیرا خواهرش شهروند آنجاست.
در این میان برخی مقامات هندی از دولت هند می‌خواهند که در این مورد عجله نکند. نیروپاما منون رائو، وزیر خارجه اسبق هند نیز به دهلی نو هشدار داد که عجله نکند و در سمت درست تاریخ قرار بگیرد. او مثال می زند پنج دهه پیش، زمانی که ما در واکنش به یک جنبش مردمی (علیرغم مخالفت آشکار چین و ایالات متحده) به تولد بنگلادش کمک کردیم، در یک تمرین باشکوه از خودمختاری استراتژیک خود، در سمت درست تاریخ قرار گرفتیم.
او می گوید: «امروز که ما شاهد اتفاقات مهمی در بنگلادش هستیم و صدای مردم منجر به فرار شیخ حسینه نخست وزیر از کشور شده، ما باید واکنش‌ها و حرکت‌های سیاسی خود را با احتیاط و ظرفیت فکر کردن بسنجیم.. ما نمی توانیم هیچ اشتباهی را تحمل کنیم. در اینجا دوراهی های استراتژیک وجود دارد. هر کاری که می‌کنیم، باید از منافع ملی بلندمدت خود محافظت کنیم.»
این احتیاط از این جهت توصیه می شود که در مقاله آمده است در اوایل سال جاری، رئیس جمهور تازه منتخب مالدیو از سربازان هندی خواست تا این کشور را ترک کنند؛ زیرا او روابط قوی تری با چین ایجاد کرد.
به این ترتیب، افغانستان با تسلط طالبان از دست رفت. سریلانکا در روابط خود با هند دچار اختلاف شده است و اخیراً، نپال نیز به سمت چین متمایل شده است.
این در حالی است که بنگلادش برای هند بسیار مهم است تا ایالت‌های شمال شرقی خود را که از نظر جغرافیایی منزوی شده اند به خلیج بنگال متصل کند. با این حال، اوراسیا تایمز به نقل از تحلیلگران نوشته است: «بنگلادش به تعادل چین و هند ادامه خواهد داد. حوزه انتخابیه بزرگی در بنگلادش وجود دارد که می‌خواهد با چین همکاری نزدیک داشته باشد، اما محدودیت‌هایی برای آن وجود دارد».
این تحلیلگران می‌گویند: «سیاستمداران بنگلادشی زیرک هستند. آنها به تعادل چین و هند ادامه خواهند داد. اگر دولت جدید این کشور بخواهد به مردم این کشور خدمات ارائه دهد، پروژه های توسعه با هند باید ادامه یابد.»
