در این قسمت از ذره‌بین سری زدیم به مبحثی که یکی از موضوعات ترند در دنیای تکنولوژی است: اسمارت سیتی یا شهر هوشمند.
آیا این شهرها یک آرمانشهر پر از صلح و آسایش اند یا یک کابوس بی‌انتها بدون حریم شخصی؟
تا حالا فکر کرده‌اید آینده شهری که در آن زندگی می‌کنید چه شکلی خواهد بود؟ با افزایش جمعیت در شهرها، ترافیک، آلودگی، خدمات شهری و برقراری نظم چگونه تامین خواهد شد؟
شهرهای پیشرفته جهان چندین سال است که در حال تغییر اند تا به سمت کانسپتی تحت عنوان شهرهای هوشمند حرکت کنند. هرچند که تعریف جامعی برای این مفهوم وجود ندارد؛ اما به طور خیلی ساده می‌توان این‌گونه عنوان کرد که این شهرها خودشان، خودشان رو اداره می‌کنند.
شهرهایی را تصور کنید که تمام تصمیمات ترافیکی یا خدمات شهری مثل جمع آوری زباله‌ها و یا سیستم حمل و نقل را به صورت خودکار انجام می‌دهند.
برای ساخت یک شهر هوشمند به چه مواردی نیاز داریم؟
– شبکه اینترنت 5G که به عنوان بستر اصلی IOT یا اینترنت اشیا استفاده می‌شود.
– مجموعه ای از دستگاه‌های هوشمند
– جمع آوری و ارزیابی اطلاعات
– ایجاد راه حل ها برای شهروندان
نمونه‌ای از انواع این تکنولوژی در سراسر دنیا
اسپانیا: استفاده از سنسور در پارک ها برای آبیاری یا تخلیه به موقع زباله ها.
– هلسینکی: منسوخ شدن سطل های زباله به دلیل سیستم تخلیه زباله زیرزمینی و هوشمند.
– ریو دو ژانیرو: اپلیکیشن رای گیری شهروندان برای طراحی بیرونی ساختمان های جدید شهر به صورت سه بعدی.
– پاولو آلتو، آمریکا: سنسورهای خیابان ها، جای پارک ها و ترافیک شهری را تحت نظارت و مدیریت دارند.
– دبی، امارات: استفاده از پلیس های رباتیک برای بررسی و نظارت در شهر.
– دارم شتات، آلمان: استفاده از سنسورهای هوشمند برای کنترل و تحلیل هوای شهر.
– شنژن، چین: استفاده از شبکه ناوگان تاکسیرانی، متصل به اینترنت برای پیش بینی و پاسخ به نیاز مردم برای جابه‌جایی.
اما این حجم از اطلاعات، نگرانی های زیادی را هم ممکن است درباره حریم خصوصی شهروندان ایجاد کند.
در حال حاضر بسیاری از شهرها برای ایجاد زیرساخت های فنی با شرکت های بزرگی مثل گوگل کار می‌کنند که بسیاری بر این باور اند که اطلاعاتی که این شرکت ها استخراج می‌کنند برای مقاصد تجاری استفاده می‌شوند.
از طرفی، تکیه کردن به اینترنت برای مدیریت شهری می‌تواند تهدیدات امنیتی بزرگی را در قبال تروریست های سایبری به وجود آورد.
اینترنت می‌تواند به هکرها و تروریست ها دسترسی خطرناکی به زیرساخت ها و مدیریت شهرها بدهد.
