به گزارش ایراف، این سازمان گفته است که در طول یک سال گذشته ۱.۳ میلیون شهروند افغانستان فاقد مدرک از پاکستان به‌طور اجباری اخراج شده‌اند که ۴۹ درصد آن را زنان و ۲۹ درصد دختران و ۵۹ درصد دیگر را کودکان تشکیل می‌دهد.
دفتر هماهنگ‌کننده‌ی بشردوستانه سازمان ملل در دیدار خود با بازگشت‌کنندگان مرد و زن به‌صورت جداگانه خبر داده و هدف از این دیدار را «درک عمیق‌تری» از نیازهای آنان به‌ویژه زنان و کودکان دانسته است.
او همچنین با مقام‌های ولایتی طالبان، دیدار کرده تا در مورد تلاش‌هایشان برای پذیرش و ادغام مجدد بازگشت‌کنندگان گفت‌وگو کند.
آقای راتوات بر نیاز فوری به حمایت از افغانستانی‌ها بازگشتی و رسیدگی به نیازهای ادغام آنان در مناطق مرزی تأکید کرده و گفته است: «از جامعه‌ی بین‌المللی می‌خواهم که حمایت‌های خود را برای مردم افغانستان تقویت کنند و نیاز حیاتی به کمک در این دوره چالش‌برانگیز را شناسایی کنند».
اوچا گزارش داده که رقم شهروندان بازگشتی تا پایان سال میلادی افزایش خواهد یافت که وضعیت حقوق بشری در منطقه‌های مرزی «بدتر» می‌شود.
دفتر هماهنگ کننده‌ی کمک‌های بشر دوستانه‌ی سازمان ملل در این گزارش بیان کرده است که افزایش مهاجران بازگشتی در شش ماه اخیر فشار زیادی بر خدمات موجود در مناطق بازگشتی، به‌ویژه در کابل، قندهار و ننگرهار وارد کرده است.
این سازمان می‌گوید که آنان با کم‌بود بودجه برای پاسخ‌های بشردوستانه و همچنین محدودیت‌های حمایتی برای نیازهای انسانی اولیه در جوامع میزبان، روبه‌رو اند و شهروندان افغانستانی بازگشتی نیز با مشکل‌های معیشتی مواجه شده‌اند.
این در حالی‌ست که دولت پاکستان، در اکتبر سال ۲۰۲۳، حکمی را تحت عنوان «طرح بازگشت مهاجران غیرقانونی» صادر کرد که ۱.۳ میلیون اتباع خارجی بدون مدرک که بیش‌تر آن شهروندان افغانستانی است شامل روند اخراج می‌شوند.
از سوی دیگر پیش از این صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد اعلام کرده است که این نهاد تلاش‌های خود را برای کمک به ده‌ها هزار کودک در افغانستان شدت می‌بخشد که از سیل‌های اخیر، به‌ویژه در بغلان، بدخشان و غور آسیب دیده‌اند.
همچنین سازمان نجات کودکان پیش‌بینی کرده است که حدود ۶.۵ میلیون کودک افغان در سال ۲۰۲۴ با بحران گرسنگی مواجه‌اند.
برنامه جهانی غذا گفته است که کودکان بار اصلی کاهش کمک‌ها به افغانستان را تحمل می‌کنند و برای رسیدگی به وضعیت آنان تأمین مالی پایدار حیاتی است.
نهادهای سازمان ملل متحد پیش از این نیز بارها از تأثیرات کاهش کمک‌ها بر روند امداد رسانی در افغانستان، هشدار داده‌اند.
براساس آمار اوچا، در سال جاری میلادی ۲۳.۷ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمک بشردوستانه دارند، اما آن‌ها تنها می‌توانند به حدود ۱۷ میلیون نفر کمک کنند.
افغانستان به دلیل شرایط اقتصادی با فقر فراگیری روبرو است. بسیاری از نهادهای کمک‌رسان سعی دارند شرایط را بهبود ببخشند، اما تحریم طالبان شرایط اقتصادی را در این کشور بدتر کرده است.
اوچا پیش تر اعلام کرد تنها ۲۰ درصد بودجه لازم برای کمک به افغانستان تامین شده است.
