عبدالقهار بلخی، سخنگوی وزارت خارجه طالبان پس از اعلام خبر حضور حکومت سرپرست در نشست دوحه، گفت هرگونه تغییر در ترکیب و دستورکار جلسه بر تصمیم گیری ما تاثیر خواهد داشت.
به گزارش ایراف، ذبیح الله مجاهد، سخنگوی حکومت سرپرست افغانستان اعلام کرد که طالبان در نشست دوحه۳ شرکت می کنند. مجاهد گفت که این تصمیم پس از بررسی دستور کار نشست دوحه سه گرفته شده است.
او همچنین افزود که این تصمیم به نفع افغانستان خواهد بود.
مجاهد ضمن اینکه جزئیات تازه ای از شروط دولت افغانستان برای حضور در نشست دوحه ارائه نکرد، اما گفت که آنها هرگونه نشستی را که به کمک های بشردوستانه و سرمایه گذاری در افغانستان کمک کند، حیاتی و مهم می دانند.
او افزود آنها «نماینده افغانستان» در آنجا خواهند بود و موضع افغانستان را بیان خواهند کرد.
از سوی دیگر به موازات این نشست، مقامات طالبان سریعاً اظهار نظرهایی پیرامون این تصمیم کردند، مواضعی که می توان آنها را تکمیل کننده تصمیم جدید طالبان دانست.
در همین راستا، عبدالقهار بلخی، سخنگوی وزارت خارجه طالبان پس از نشر صحبت های مجاهد، در حساب رسمی ایکس خود نوشت: «در جریان مذاکرات دو ماه گذشته با سازمان ملل، دستورکار و ترکیب نشست بعدی دوحه با حکومت سرپرست در میان گذاشته شده است. اگر تغییری در ترکیب و دستورکار جلسه ایجاد شود، مسلماً در تصمیم گیری ما تاثیر خواهد داشت و سپس با همه طرف ها در میان گذاشته خواهد شد.»
بلخی در حالی با سرعت این بیانیه را منتشر کرد که می توان از آن پیام‌هایی دریافت کرد. نخست اینکه تصمیم طالبان وابستگی زیادی به پایبندی سازمان ملل به خواسته های آنها دارد که در صورت عدول از آنها می تواند تغییر کند و مذاکرات دو ماهه را مختل کند؛ هشدار تلویحی به جهان که به تعهداتی که به طالبان داده اند، پایبند باشند.
پیامی که در رویکرد مقام ارشد دیگر طالبان که از قطر به جهان مخابره کرد نیز خود را نشان داد. حنفی وردک در پیامی مشابه عبدالقهار بلخی، نوشت که حکومت سرپرست «در نشست بعدی دوحه شرکت می کند. البته اگر تغییری در ترکیب و دستورکار جلسه ایجاد شود، طبیعی است که بر تصمیم طالبان تاثیر بگذارد.»
در واقع، به نظر می رسد که شرایط طالبان هم از سوی کشورهای منطقه و جهان البته به ازای دادن امتیازاتی از سوی طالبان تا حد زیادی پذیرفته شده است. به گونه ای که ذاکر جلالی، یکی از مقامات ارشد وزارت خارجه طالبان، چندی پیش در خصوص پذیرش شرایط طالبان گفته بود که تصمیم رسمی برای حضور در نشست دوحه سوم، اعلام خواهد شد. او از تصمیم طالبان مبنی بر عدم حضور در نشست پیشین دوحه دفاع کرد و افزود که هرگونه «مشارکت نمادین» برای کابل بیهوده است.
او خاطرنشان کرد که دستور کار سومین نشست دوحه به طور مثبت تغییر کرده است و در مورد موضوعات مورد بحث اختلافاتی وجود ندارد.
اما طالبان در حالی به دوحه خواهند رفت که سبدی پر از خواسته هایی که یک سویه تدوین شده است را با خود می برند. فهرست بلندبالایی از شرایط که در رسانه های مختلف دست به دست و به نقل محافل سیاسی برای بحث و بررسی تبدیل شده است.
مطالباتی که تاکنون مشخص نشده است که تا چه میزان سازمان ملل با تحقق آنها موافقت کرده است، اما پذیرش شرکت، نشان می دهد که پاسخ سازمان ملل به این درخواست ها برای حکومت سرپرست قابل قبول بوده است و حضور در نشست را برای آنها میسر کرده است، برخلاف دو نشست قبلی.
واگذاری کرسی سازمان ملل به طالبان، انصراف سازمان ملل از تعیین نماینده ویژه برای افغانستان، مشورت با طالبان درباره دستورکار و ترکیب نشست دوحه، عدم حضور نمایندگان جامعه مدنی و سیاسی افغانستان، عدم شامل بودن آموزش دختران و کار زنان، عدم صحبت در مورد تشکیل دولت فراگیر، ملاقات با دبیرکل و عدم حضور هیچ نماینده ای جز طالبان از مهم ترین شروط این گروه برای حضور در نشست سازمان ملل بود.
اما این تصمیم طالبان با بدبینی هایی از داخل افغانستان در همان ساعات اولیه رو به رو شد. هاتف مختار، رییس مرکز مطالعات افغانستان در واکنش به این تصمیم طالبان گفته است که حاکمیتی که صدای ملت خود را نشنود و حمایت همه جانبه مردم را با خود به همراه نداشته باشد و از خود انعطاف نشان ندهد، دیگر نمی تواند با سری بلند در برابر بیگانگان بایستد.
این اظهارات از سوی فردی که او را نزدیک به طالبان می دانند شاید به این دلیل باشد که او حضور طالبان در نشست دوحه را همه جانبه و با درنظرگرفتن خواسته های تمامی اقشار افغانستان نمی داند.
در نهایت باید گفت که این تصمیم طالبان بازی را برای کابل حساس تر کرده است. طالبان باید در نشست دوحه دو مسئله را در نظر بگیرند. نخست آنکه، در برابر آمریکا هوشمندانه تر رفتار کنند. ذوق زدگی ناشی از حضور در دوحه جایی که به نظر می رسد صحنه گردان اصلی آن آمریکا است که خود در پشت سازمان ملل پنهان کرده نباید به بهای از بین رفتن منافع داخلی و منطقه ای از طریق افتادن در دام سیاست های آمریکا باشد.
دوم آنکه این طالبان باید در نظر داشته باشند که در برابر کشورهای همسایه و منطقه تعهداتی دارند. طالبان به واسطه همین تعاملات منطقه ای است که توانستند جان بگیرند و به بقای خود ادامه دهند. در واقع، منافع طالبان با تعاملات منطقه ای و پایبندی به تعهدات شان در برابر همسایگان و کشورهای منطقه گره خورده است.
