به گزارش ایراف، این مقام سازمان ملل در مورد حضور طالبان پس از سقوط این گروه در سال 2001 هیچ یک از گروه های داخلی و مقام های خارجی تمایل به گفت‌وگو با آن ها را نداشتند. به گفته ابراهیمی، البته این مسئله هم وجود داشت که این گروه به تازگی از افغانستان به بیرون رانده شدند.
عدم حضور طالبان در کنفرانس بن 2001 که نشستی بود برای ترسیم نقشه راه افغانستان جدید، یکی از اشتباهاتی بود که منجر شد افغانستان علی رغم امیدواری ها به ایجاد صلحی پایدار در دور دیگری از جنگ و ناامنی بیافتد. به گفته بسیاری از تحلیلگران اگر نمایندگان گروه طالبان در نشست بن حضور پیدا می کردند، این گروه به موافقت نامه بن پایبند می شد و امکان درگیری وجود نداشت.
در همین راستا، اخضر ابراهیمی عدم حضور این گروه را یک خلا بزرگ نامید. او همچنین در مصاحبه خود با رادیو آزادی در سال 1387 گفته بود که « طالبان در نشست بن حضور نداشتند و حتی اگر ما از آنان می خواستیم که در این نشست حضور پیدا کنند، نمی آمدند. ما نمایندگان واقعی از جنوب نداشتیم و گروه هایی سیاسی که مدعی نمایندگی از جنوب بودند، گروه هایی بودند که در تبعید به سر می بردند».
ابراهیمی همچنین در بخش دیگری از اظهارات تازه خود گفت که در اوایل سال 2002 برخی رهبران طالبان با نامه ای به کرزی از او خواستند که در ازای به رسمیت شناختند حکومت او، اجازه دهند آنها به روستاهایشان بازگردند. نامه ای که به گفته آقای ابراهیمی کرزی در مورد او چیزی به آن ها نگفته بود.
