کابل زیر فشار جمعیت؛ هشدار تازه سازمان ملل از «فروپاشی سکونت شهری»

به گزارش ایراف، این نهاد امروز (یکشنبه، ۷ دی) با انتشار گزارشی در شبکه اجتماعی ایکس، اعلام کرده است که بخش بزرگی از جمعیت کابل در محلاتی زندگی می‌کنند که نه ثبت رسمی دارند و نه از خدمات پایه‌ای شهری برخوردارند.

گزارش نشان می‌دهد چهار نفر از هر پنج ساکن کابل در سکونت‌گاه‌های غیررسمی زندگی می‌کنند؛ مناطقی که اغلب فاقد زیرساخت‌های ضروری مانند آب سالم، سیستم فاضلاب، راه‌سازی استاندارد و خدمات شهری پایدار هستند.

تمرکز بی‌سابقه جمعیت در پایتخت

طبق داده‌های سازمان ملل، کابل به‌تنهایی بیش از ۴۰ درصد جمعیت شهری افغانستان را در خود جای داده؛ تراکمی که به گفته کارشناسان، ظرفیت زیرساختی شهر را فراتر از حد تحمل آن تحت فشار قرار داده است.

نبود برنامه‌ریزی شهری، رشد سریع جمعیت و کمبود خدمات اساسی، شرایط زندگی را برای بسیاری از خانواده‌ها دشوار و ناپایدار کرده است.

آسیب‌پذیری شدید در برابر تغییرات اقلیمی

این نهاد بین‌المللی هشدار داده که کابل در برابر پیامدهای تغییرات اقلیمی—از جمله سیلاب‌های ناگهانی، موج‌های گرما و بحران آب—بسیار آسیب‌پذیر است.

ادامه روند فعلی، به‌گفته سازمان ملل، می‌تواند به افزایش بحران‌های انسانی و زیست‌محیطی در پایتخت منجر شود.

رشد جمعیت خارج از ظرفیت

کابل طی سال‌های اخیر با موج گسترده مهاجرت داخلی، مشکلات اقتصادی و تمرکز فرصت‌های محدود شغلی روبه‌رو بوده است؛ عواملی که رشد جمعیت را شتاب داده و توسعه شهری را از توان مدیریت محلی خارج کرده است.

درخواست برای اقدام فوری

سازمان ملل و دیگر نهادهای بین‌المللی بارها از حکومت افغانستان خواسته‌اند که برای سامان‌دهی شهری، توسعه مسکن استاندارد و افزایش تاب‌آوری کابل در برابر تغییرات اقلیمی، برنامه‌های فوری و عملیاتی تدوین کند.

با این حال، روند فعلی نشان می‌دهد که فاصله میان نیازهای واقعی شهر و ظرفیت مدیریت شهری همچنان رو به افزایش است.

با این حال، کارشناسان مسائل مهاجرت می‌گویند موج بازگشت اجباری و داوطلبانه مهاجران افغان از کشورهای همسایه، فشار تازه‌ای بر ساختار جمعیتی و ظرفیت سکونتی کابل وارد کرده است.

بسیاری از خانواده‌هایی که پس از سال‌ها اقامت در خارج به افغانستان بازمی‌گردند، به دلیل نبود امکانات و کمبود مسکن، ناچار به اسکان در حاشیه شهر یا محلات فاقد زیرساخت می‌شوند؛ روندی که به گفته تحلیلگران، می‌تواند الگوی سکونت در پایتخت را پیچیده‌تر کرده و نیاز به برنامه‌ریزی فوری برای مدیریت جمعیت و تأمین خدمات شهری را دوچندان کند.