به گزارش ایراف، او معتقد است که این افراد «مهارت بالا، انگیزه جدی و سابقه وفاداری در شرایط دشوار» دارند و میتوانند بخشی از کمبود نیروی انسانی ارتش انگلیس را جبران کنند.
توگندات با انتقاد از وزارت دفاع انگلیس گفته است که این نهاد با سختگیری در روند اعطای شهروندی، مانع استفاده از تجربه و تخصص پناهجویان افغان شده است.
طبق قوانین فعلی، تنها افرادی میتوانند وارد ارتش انگلیس شوند که شهروندی این کشور را داشته باشند.
او در گفتوگو با اسکاینیوز تأکید کرده است: «ما باید این نیروهای افغان را وارد ساختار نظامی خود کنیم. آنها مهارت دارند، انگیزه دارند و وفاداریشان را در سختترین میدانها ثابت کردهاند.»
بحران جذب نیرو در ارتش انگلیس
این درخواست در حالی مطرح میشود که ارتش انگلیس با کاهش نیرو مواجه است.
آمارها نشان میدهد در سال جاری، تعداد افرادی که ارتش را ترک کردهاند، ۵۰۰ نفر بیشتر از کسانی بوده که به آن پیوستهاند؛ موضوعی که نگرانیها درباره توان دفاعی این کشور را افزایش داده است.
پاسخ وزارت دفاع انگلیس
سخنگوی وزارت دفاع انگلیس در واکنش به این انتقادها گفته است که دولت متعهد است از افغانهایی که طی برنامه اسکان به انگلیس منتقل شدهاند حمایت کند.
به گفته او، افراد تازهوارد تا ۹ ماه اقامت موقت دریافت میکنند و دولت در این مدت برای یافتن مسکن دائمی و جلوگیری از بیخانمانی به آنها کمک میکند.
او همچنین توضیح داده است که افغانهای منتقلشده حق کار دارند و میتوانند از برنامههای حمایتی شغلی استفاده کنند.
با این حال، تنها کسانی که شهروندی انگلیس را دریافت کنند و شرایط لازم از جمله سن، تحصیلات و معیارهای سلامت را داشته باشند، امکان درخواست برای پیوستن به ارتش را خواهند داشت.
سرگذشت یک کهنهسرباز افغان در انگلیس
نورعزیز احمدزی، یکی از نیروهای پیشین امنیتی افغانستان که سالها با ارتش انگلیس همکاری کرده و حتی دوره آموزشی افسران را در آکادمی نظامی این کشور گذرانده، میگوید که آرزو دارد به ارتش انگلیس بپیوندد.
او یکی از بیش از ۳۷ هزار افغان است که پس از سقوط کابل در سال ۲۰۲۱ به انگلیس منتقل شدند.
اما نور نیز مانند بسیاری از افغانهای دیگر با مشکلات جدی روبهرو شده است.
سیاستهای سختگیرانه دولت انگلیس باعث شده هزاران خانواده افغان در معرض بیخانمانی قرار بگیرند. طبق گزارشها، در چهار سال گذشته بیش از ۱۴۰۰ خانواده افغان خود را بهعنوان بیخانمان به نهادهای محلی معرفی کردهاند.
نور مدتی در خیابانهای انگلیس زندگی میکرد تا اینکه یک کهنهسرباز انگلیسی او را پناه داد. او اکنون بهعنوان محافظ امنیتی کار میکند، اما میگوید احساس میکند وزارت دفاع انگلیس او و همرزمانش را فراموش کرده است.
او میگوید: «اینجا افراد بسیار باتجربه داریم، حتی ژنرالهایی که مجبور شدهاند در پیتزافروشیها یا برای اوبر کار کنند. من متخصص ضدتروریسم هستم، اما حالا کار امنیتی ساده انجام میدهم.»
چالشهای امنیتی و سیاسی
با وجود تمایل بسیاری از نیروهای افغان برای پیوستن به ارتش انگلیس، کارشناسان نظامی معتقدند تشکیل یک واحد ویژه از این نیروها کار سادهای نیست.
اد آرنولد، پژوهشگر ارشد در مؤسسه خدمات متحد سلطنتی، میگوید: «پیامدهای امنیتی قابلتوجهی وجود دارد که باید بررسی شود و این زمانبر است. در آمریکا برخی حوادث امنیتی توسط نیروهای پیشین افغان رخ داده و همین موضوع حساسیتها را افزایش داده است.»
او همچنین اشاره میکند که از نظر سیاسی، جذب گسترده نیروهای افغان میتواند این پیام را منتقل کند که «انگلیس در جذب نیرو از داخل کشور ناکام مانده و مجبور شده به سراغ افغانها برود؛ که این نوعی اعتراف به شکست است.»
