به گزارش ایراف، به نقل از این رسانه، هند پس از سقوط دولت پیشین افغانستان در اوت ۲۰۲۱ با یک دوراهی آشنا روبهرو شد: از یکسو، مشروعیتبخشی به گروهی که از مسیر نظامی قدرت را بهدست گرفته، هزینه اخلاقی و سیاسی سنگینی دارد و میتواند روابط دیرینه دهلینو با متحدان پیشین افغان را تضعیف کند؛ و از سوی دیگر، خروج کامل از صحنه افغانستان، این کشور را بهطور کامل در معرض نفوذ چین و پاکستان قرار میدهد.
فرانتلاین مینویسد که با وجود تغییرات داخلی و منطقهای، «حفظ حضور راهبردی در افغانستان» همچنان اولویت اصلی سیاست خارجی هند است.
تعامل آرام، بدون شتاب برای شناسایی
فرانتلاین یادآور میشود که هند بلافاصله پس از تسلط طالبان، سفارت خود را تعطیل و کارکنانش را تخلیه کرد و بیش از یک سال از هرگونه تماس رسمی پرهیز داشت.
اما بهتدریج، تماسهای کمسروصدایی میان مقامات دو طرف برقرار شد؛ از جمله میتوان به دیدار مقامهای وزارت خارجه هند با طالبان در دوحه و سپس سفر ویکرام میسری، دبیر خارجه هند، به کابل در ژانویه ۲۰۲۵ اشاره کرد.
این رسانه میافزاید که در جریان تنشهای نظامی هند و پاکستان در مه ۲۰۲۵، اس. جایشانکار، وزیر خارجه هند، با امیرخان متقی سرپرست وزارت خارجه طالبان تماس تلفنی برقرار کرد و از پیام همدردی او پس از حمله تروریستی پهلگام قدردانی نمود.
میزبانی محتاطانه از متقی در دهلینو
به نوشته فرانتلاین، سفر امیرخان متقی به دهلینو در اکتبر ۲۰۲۵ نقطه عطفی در روند تعامل بود، اما هند با دقت نمادین از هرگونه نشانه شناسایی رسمی پرهیز کرد.
در دیدارهای رسمی، پرچم طالبان استفاده نشد و جایشانکار از متقی با عنوان «سرپرست وزارت خارجه» یاد کرد.
همچنین در بیانیههای وزارت خارجه هند، عبارت «امارت اسلامی افغانستان» عمداً حذف شد.
این گزارش تأکید میکند که محور گفتوگوها بر «سطح روابط دیپلماتیک و همکاریهای تجاری» متمرکز بود و دهلینو از ورود به مباحثی چون دولت فراگیر، حقوق بشر یا تبعیض جنسیتی خودداری کرد.
پذیرش واقعیت سیاسی بدون شناسایی رسمی
فرانتلاین مینویسد هند واقعیت سیاسی افغانستان را پذیرفته و سطح حضور دیپلماتیک خود را از «کارکنان فنی» به «سطح سفارت» ارتقا داده است.
دهلینو همچنین اعلام کرده که آماده پذیرش مأموریت دیپلماتیک طالبان در هند است.
با این حال، این رسانه تأکید میکند که هند همچنان از شناسایی رسمی طالبان خودداری میکند؛ اقدامی که تاکنون تنها روسیه انجام داده است.
چرا شناسایی رسمی برای هند پرهزینه است؟
فرانتلاین در بخش دیگری از گزارش خود به هنجارهای بینالمللی شناسایی دولتها اشاره میکند و توضیح میدهد که طالبان از منظر «کنترل مؤثر بر قلمرو» واجد شرایط شناسایی هستند، اما مشروعیت دموکراتیک ندارند.
به همین دلیل، بسیاری از کشورها ترجیح میدهند بهجای شناسایی رسمی، به «تعامل عملی» بسنده کنند.
این رسانه سه نگرانی اصلی درباره شناسایی طالبان را چنین برمیشمارد:
– عادیسازی تسلط نظامی بر کابل
– برداشت دخالت در امور داخلی افغانستان
– از دست رفتن اهرم فشار بر طالبان در موضوعاتی چون دولت فراگیر، حقوق بشر و تروریسم
مزایای اقتصادی شناسایی؛ واقعیت یا اغراق؟
فرانتلاین مینویسد برخی تحلیلگران در هند معتقدند شناسایی زودهنگام طالبان میتواند مزیت اقتصادی ایجاد کند، اما تجربه کشورهای منطقه نشان میدهد که این تصور بیش از آنکه بر واقعیتهای میدانی استوار باشد، بر خوشبینیهای سیاسی تکیه دارد.
بهگزارش این رسانه، روسیه، چین، پاکستان، ایران و کشورهای آسیای مرکزی بدون آنکه طالبان را بهطور رسمی بهرسمیت بشناسند، بخش عمده تجارت، ترانزیت و فعالیتهای معدنی افغانستان را در اختیار دارند و طالبان نیز برای همکاری اقتصادی با این کشورها نیازی به شناسایی رسمی احساس نکردهاند.
فرانتلاین تأکید میکند که ساختار اقتصادی افغانستان در شرایط کنونی، بهدلیل نبود نظام بانکی کارآمد، تحریمهای بینالمللی، ضعف زیرساختها و حضور گروههای مسلح، محیطی پرریسک برای سرمایهگذاری خارجی است.
بنابراین، شناسایی رسمی طالبان نهتنها تضمینی برای دسترسی هند به معادن افغانستان یا پروژههای بزرگ اقتصادی ایجاد نمیکند، بلکه ممکن است دهلینو را در معرض هزینههای سیاسی و امنیتی بیشتری قرار دهد.
نگرانیهای امنیتی؛ محور ثابت سیاست هند
این رسانه در ادامه به نگرانیهای امنیتی دهلینو اشاره میکند و مینویسد گزارش شورای امنیت سازمان ملل در ژوئیه ۲۰۲۵ نشان داد که گروههایی مانند القاعده، داعش شاخه خراسان و تحریک طالبان پاکستان همچنان در افغانستان فعالاند.
بهگفته فرانتلاین، هند معتقد است هرگونه شناسایی رسمی طالبان بدون تضمینهای امنیتی روشن، میتواند به تضعیف موضع دهلینو در برابر تهدیدات فرامرزی منجر شود.
این رسانه میافزاید که هند با حفظ تعامل محدود، میتواند از طالبان بخواهد که خاک افغانستان علیه امنیت ملی هند مورد استفاده قرار نگیرد؛ اما اگر شناسایی رسمی صورت گیرد، این اهرم فشار عملاً از میان میرود.
فرانتلاین در پایان گزارش خود نتیجه میگیرد که سیاست کنونی هند ــ یعنی حفظ تعامل عملی بدون شناسایی رسمی ــ بهترین گزینه برای دهلینو در شرایط فعلی است.
این رسانه مینویسد: «تا زمانی که اهداف امنیت ملی هند از مسیر تعامل محقق میشود، ورود به عرصه نامطمئن شناسایی رسمی طالبان ضرورتی ندارد. تمرکز دهلینو باید بر کمکهای بشردوستانه، پروژههای توسعهای ضروری و برنامههای ظرفیتسازی برای مردم افغانستان باقی بماند؛ نه بر اعطای مشروعیت سیاسی به طالبان.»
