به گزارش ایراف، او در یک نشست خبری در کابل، همکاری هند را «ارزشمند و قابل اتکا» توصیف کرد و گفت این سفر زمینهساز توافقهای مهمی در حوزه دارو و تجهیزات پزشکی بوده است.
به گفته جلالی، مقامهای هندی در جریان این سفر با ارائه بستهای از کمکها و همکاریهای جدید موافقت کردهاند که شامل موارد زیر است:
– اهدای واکسنهای مختلف به ارزش ۵ میلیون دلار
– تحویل دستگاه رادیوتراپی برای بیماران سرطانی به ارزش ۳ میلیون دلار
– ارسال ۱۵ تن داروی ضدسرطان به ارزش ۱ میلیون دلار
– تحویل دستگاه سیتیاسکن به ارزش ۱.۳ میلیون دلار
– ایجاد مرکز درمان تالاسمی با بودجه ۵۰۰ هزار دلار
– برگزاری دورههای آموزشی برای ارتقای توان علمی کادر درمان
– کمک ۷۰ هزار آمپول دارویی از سوی یک سرمایهگذار افغان
– تأسیس مرکز پژوهشی و انستیتوی طب سنتی در کابل
– صادرات داروهای باکیفیت و تأمین بخشی از نیاز بازار دارویی افغانستان
جلالی تأکید کرد که این همکاریها بخشی از برنامه چهارمرحلهای برای «خودکفایی در درمان سرطان» است و افزود: «بازار دارویی افغانستان نباید به یک کشور وابسته باشد. بیماری دشمن ماست و واردکنندگان داروی باکیفیت دوستان مردم افغانستان هستند.»
او همچنین هشدار داد که احتکار دارو با برخورد قانونی روبهرو خواهد شد و تیمهای نظارتی وزارتخانه تاکنون «۲۰ قلم داروی احتکارشده» را شناسایی کردهاند.
طرحهای بهداشتی تازه برای مهاجران تازه بازگشته
در کنار این تحولات، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) نیز از آغاز یک پروژه مهم بهداشتی در افغانستان خبر داده است؛ پروژهای که با هدف پاسخگویی به نیازهای فوری میلیونها بازگشتکننده و خانوادههای بیجاشده طراحی شده است.
بر اساس اعلام UNHCR، از ابتدای سال ۲۰۲۵ تاکنون حدود ۲.۵ میلیون افغان از کشورهای همسایه به افغانستان بازگشتهاند که بسیاری از آنان در شرایط دشوار و بدون دسترسی کافی به خدمات درمانی بسر میبرند.
برای رسیدگی به این وضعیت، UNHCR با حمایت کمک بلاعوض ۳ میلیون دلاری آمریکا از «صندوق امانی بشردوستانه افغانستان» و با مدیریت بانک توسعه اسلامی (IsDB)، اجرای یک طرح دوساله را آغاز کرده است.
در چارچوب این طرح، سه مرکز جامع خدمات بهداشتی (NCHC) در مناطق آسیبپذیر ساخته و راهاندازی خواهد شد؛ مراکزی که قرار است دسترسی بازگشتکنندگان و جوامع میزبان به خدمات درمانی پایه را بهطور چشمگیری افزایش دهد.
این نهاد در بیانیه خود یادآور شده است که افغانستان همچنان یکی از شدیدترین بحرانهای انسانی جهان را تجربه میکند و ۲۲.۹ میلیون نفر در این کشور به کمکهای بشردوستانه نیاز دارند.
فشار بر مراکز درمانی با موج بازگشتکنندگان، بحران اقتصادی و تداوم بیماری پولیو ـ که هنوز در افغانستان ریشهکن نشده ـ تشدید شده است.
ترکیب کمکهای تازه هند و آغاز پروژه جدید UNHCR میتواند بخشی از فشار سنگین بر نظام سلامت افغانستان را کاهش دهد؛ نظامی که با کمبود منابع، افزایش بیماران و موج گسترده بازگشتکنندگان روبهروست.
با این حال، کارشناسان معتقدند که پایداری این دستاوردها نیازمند سرمایهگذاری بلندمدت و اصلاحات ساختاری در بخش سلامت است.
