تصویر تازه جیمز وب از «رقص کیهانی» دو کهکشان | برخوردی که زایش ستارگان را شعله‌ور می‌کند

به گزارش ایراف به نقل از یورونیوز، ناسا مجموعه‌ای از تصاویر جدید را منتشر کرده که در میان آن‌ها، نمای خیره‌کننده‌ای از دو کهکشان مارپیچی NGC 2207 و IC 2163 بیش از همه توجه‌ها را به خود جلب کرده است.

این دو کهکشان که حدود ۱۲۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارند، در صورت فلکی «سگ بزرگ» قرار گرفته‌اند و اکنون در میانه یک برخورد آهسته اما عظیم کیهانی هستند؛ برخوردی که بازوهای مارپیچی‌شان را پیچ‌وتاب داده و رشته‌هایی از گاز و ستاره را به فضا پرتاب کرده است.

این تصویر حاصل ترکیب نور فروسرخِ جیمز وب با پرتوهای ایکسِ چاندرا است؛ دو طیف نوری که کنار هم، جزئیاتی را آشکار می‌کنند که هیچ‌کدام به‌تنهایی قادر به نمایش آن نیستند.

داده‌های فروسرخ جیمز وب در رنگ‌های سفید، خاکستری و قرمز دیده می‌شوند و ساختارهای سردتر شامل غبار و گاز را در بازوهای کهکشانی برجسته می‌کنند.

داده‌های پرتو ایکس چاندرا که به رنگ آبی نمایش داده شده‌اند، نواحی پرانرژی شامل ستارگان جوان، بقایای ابرنواخترها و منابع پرتو ایکس را نمایان می‌سازند.

چه اتفاقی در این برخورد می‌افتد؟

به گفته دانشمندان، این دو کهکشان در یک «رقص گرانشی» به هم نزدیک می‌شوند.

نیروی کشش متقابل باعث می‌شود بازوهای مارپیچی‌شان کشیده و دچار اعوجاج شوند.

در برخی نقاط، گاز و غبار چنان فشرده می‌شود که شرایط لازم برای زایش ستارگان جدید فراهم می‌شود؛ پدیده‌ای که پژوهشگران آن را «شبکه‌ای از آشوب» توصیف کرده‌اند.

این برخورد هنوز در مراحل اولیه است و ادغام کامل آن‌ها احتمالاً صدها میلیون سال دیگر طول خواهد کشید.

اما همین مرحله نیز برای اخترشناسان گنجینه‌ای از اطلاعات درباره نحوه رشد و تحول کهکشان‌ها فراهم می‌کند.

بخشی از یک مجموعه بزرگ‌تر

این تصویر تنها یکی از چهار تصویری است که ناسا هم‌زمان منتشر کرده است.

سه تصویر دیگر شامل:

NGC 6334 یا «پنجه گربه»، یکی از فعال‌ترین مناطق ستاره‌زایی در کهکشان راه شیری.

بقایای ابرنواختر G272.2-0.3 که پوسته‌ای از گاز داغ در حال گسترش را نشان می‌دهد.

سامانه ستاره‌ای R Aquarii که در آن یک کوتوله سفید در حال ربودن ماده از یک غول سرخ همسایه است.

اهمیت این مشاهدات برای ناسا

ناسا تأکید کرده که مطالعه کهکشان‌های در حال ادغام، یکی از اهداف کلیدی مأموریت جیمز وب است.

این داده‌ها به دانشمندان کمک می‌کند، مدل‌های دقیق‌تری از نحوه شکل‌گیری، رشد و ادغام کهکشان‌ها در طول تاریخ کیهان بسازند؛ فرآیندی که نقش مهمی در تکامل ساختارهای بزرگ کیهانی دارد.