به گزارش ایراف، کمیته بینالمللی نجات در تازهترین گزارش خود اعلام کرده است که ساختارهای همکاری بینالمللی در حال تضعیف است و جنگها بیش از گذشته به ابزاری برای کسب منافع تبدیل شدهاند.
این روند، زمینهساز افزایش بیسابقه بحرانهای انسانی در نقاط مختلف جهان شده است.
افغانستان در میان کشورهایی با بالاترین سطح خطر
در فهرست اضطراری ۲۰۲۶، کشورهایی چون افغانستان، سودان، سرزمینهای اشغالی فلسطین، سودان جنوبی، اتیوپی، هائیتی و میانمار در صدر مناطق پرخطر قرار گرفتهاند.
این کشورها با وجود داشتن تنها ۱۲ درصد جمعیت جهان، میزبان ۸۹ درصد افراد نیازمند کمکهای فوری بشردوستانه هستند.
بر اساس پیشبینی IRC، تا سال ۲۰۲۹ بیش از نیمی از فقر شدید جهانی در همین کشورها متمرکز خواهد شد؛ موضوعی که نشاندهنده عمق بحران و ضرورت توجه فوری جامعه جهانی است.
کاهش کمکهای بینالمللی؛ افزایش فشار بر مردم
گزارش IRC تأکید میکند که در حالی که نیازهای بشردوستانه رو به افزایش است، کمکهای کشورهای بزرگ اهداکننده مانند انگلیس، فرانسه و آلمان کاهش یافته و بسیاری از برنامههای حمایتی یا متوقف شده یا با محدودیتهای جدی روبهرو شدهاند.
این کاهش منابع، مدیریت بحرانها را دشوارتر کرده و فشار بیشتری بر مردم آسیبپذیر وارد میکند.
در همین حال، گزارشهای سازمانهای بینالمللی نشان میدهد که افغانستان یکی از عمیقترین بحرانهای انسانی جهان را پشت سر میگذارد.
بیش از نیمی از جمعیت این کشور، از جمله میلیونها کودک، به کمکهای فوری نیاز دارند و موج بازگشت صدها هزار مهاجر از کشورهای همسایه فشار مضاعفی بر منابع محدود وارد کرده است.
برنامههای بشردوستانه سازمان ملل نیز بهدلیل کمبود شدید بودجه تنها بخش کوچکی از نیازها را پوشش میدهد.
مجموعهای از عوامل از جمله جنگ طولانی، تحریمها، قطع کمکهای خارجی، سوءمدیریت و بیکاری گسترده باعث شده است که وضعیت انسانی در افغانستان بهطور بیسابقهای وخیم شود و میلیونها نفر در معرض فقر و گرسنگی قرار گیرند.
درخواست برای اقدام فوری دولتها
کمیته بینالمللی نجات از دولتها و نهادهای بینالمللی خواسته است که برای جلوگیری از تشدید بحرانها، اقدامات فوری و هماهنگ انجام دهند.
این نهاد تأکید میکند که بازنگری در سیاستهای کمکرسانی و احیای همکاریهای جهانی برای کاهش آسیبها و حمایت از غیرنظامیان ضروری است.
